فوتبال تراپی | تیم‌های جدید، بازیکنان جدید و مربیان جدید به این معنی است که داستان‌های زیادی برای بررسی در مورد فصل آینده لیگ برتر وجود دارد، اما آیا می‌توانیم کمی گسترده‌تر نگاه کنیم و پیش‌بینی کنیم که چه موضوعات گسترده‌تری ممکن است در فصل ۲۰۲۶-۲۰۲۵ مطرح شود؟
در اینجا، The Athletic فکر کرد که بهتر است قبل از نگاه به آینده، نگاهی به گذشته داشته باشد. برای این کار، از برخی روندهای داده‌ای جالب از فصل ۲۵-۲۰۲۴ برای بررسی اینکه چه نکات تاکتیکی ممکن است در فصل آینده پدیدار شود، استفاده کرد.
افزایش زدن ضربه دروازه توسط سایر بازیکنان
با توجه به شیوه بازی‌سازی از عقب، هواداران باید انتظار داشته باشند که روند استفاده از مدافعان برای ضربه دروازه در فصل آینده ادامه یابد.
این به هیچ وجه یک پدیده جدید نیست و اکنون به عنوان یک روش ارزشمند برای بازی‌سازی در مراحل ضربه دروازه پذیرفته شده است. این شیوه زمین را برای تیمی که مالکیت توپ را دارد باز می‌کند و مانع از این می‌شود که تیم حریف با پرس بالا آن‌ها را به یک سمت زمین محدود کند.
با تشکر از سرمربی سابق روبرتو دزربی، برایتون اند هوو آلبیون در سال‌های اخیر از حامیان اصلی این روش بوده و بیشترین تعداد ضربه دروازه توسط بازیکنان غیردروازه‌بان را (۱۵۸) تحت هدایت فابیان هورزلر در فصل گذشته داشته است. مزیت این روش در بازی خانگی برایتون مقابل وستهام یونایتد در زیر به خوبی نمایان است؛ در حالی که وستهام بازیکن به بازیکن پرس می‌کند، کارلوس بالبا، هافبک برایتون، توپ را به بارت فن‌بروخن، دروازه‌بان، در وسط محوطه شش قدم پاس می‌دهد.
فاصله‌های قابل توجه بین خطوط حمله و دفاع آن‌ها به برایتون کمک می‌کند تا از فضای موجود در قلب زمین استفاده کند. فن‌بروخن یک پاس کوتاه و زمینی را برای دنی ولبک، مهاجم، که در حال پایین آمدن به یک‌سوم میانی است، می‌فرستد و او نیز آن را به هم‌تیمی‌اش پاس می‌دهد.
بازیکنان غیردروازه‌بان لیورپول در فصل گذشته دومین تعداد ضربه دروازه را (۱۴۰) زدند، اما اغلب از این روش به صورت متفاوتی استفاده می‌کنند.
اصل خالی کردن خط میانی یکسان است، اما این بار، ویرجیل فن دایک، توپ را به آلیسون پاس می‌دهد و او توپ را از بالای پرس بالای نیوکاسل یونایتد به محمد صلاح در خط نیمه می‌اندازد. یک ضربه سر سطحی، توپ را به دومینیک سوبوسلای می‌رساند که بیشتر یک‌سوم میانی را در اختیار دارد و لیورپول به خط دفاعی نیوکاسل فشار می‌آورد.
ممکن است این خبر برای برخی قدیمی باشد، زیرا این یک تاکتیک جاافتاده است، اما اعداد و ارقامی که زیربنای این افزایش اخیر در ضربات دروازه توسط بازیکنان غیردروازه‌بان هستند، قابل توجه‌اند.
از زمان تغییر قانون در فصل ۲۰۲۰-۲۰۱۹ که به بازیکنان اجازه داد هنگام زدن ضربه دروازه به هم‌تیمی خود در داخل محوطه جریمه پاس دهند، این روند به قدری افزایش یافته که بازیکنان غیردروازه‌بان ۲۸ درصد از کل ضربات دروازه را در فصل گذشته انجام دادند؛ یعنی بیش از یک چهارم.
آیا ممکن است در فصل آینده شاهد افزایش بیشتری در این روند باشیم؟ یا با توجه به پیشرفت ساختارهای پرس، ممکن است حتی شاهد بازگشت به عقب باشیم، چرا که تیم‌ها به دنبال راه‌های نوآورانه‌ای برای دور زدن پرس حریف هستند؟
استقبال احتمالی آرسنال و منچسترسیتی از آشوب
تعداد کمی از مربیان به اندازه پپ گواردیولا چشم‌انداز فوتبال را تغییر داده‌اند. از زمانی که گواردیولا به منچسترسیتی آمد، بازی‌سازی با دقت آن‌ها تکامل یافته است، اما حتی او نیز اذعان می‌کند که یک سبک انتقالی در لیگ برتر رایج‌تر می‌شود.
گواردیولا در ژانویه در مصاحبه‌ای با TNT Sports گفت: “امروز، فوتبال مدرن همان شیوه‌ای است که بورنموث، نیوکاسل، برایتون و لیورپول بازی می‌کنند. فوتبال مدرن، پستی نیست. شما باید با ریتم بازی سازگار شوید.”
همان‌طور که نمودار زیر نشان می‌دهد، سیتی و آرسنال به طور میانگین کمترین مالکیت توپ را در هر بازی دارند (مالکیت توپ بیشتر معمولاً نشان‌دهنده یک بازی آشفته‌تر است، زیرا تیم‌ها توپ را از دست می‌دهند و دوباره به دست می‌آورند) و بیشترین سهم از آن توالی‌های مالکیت توپ را دارند که با لمس توپ در محوطه جریمه حریف به پایان می‌رسد.
البته، تیم‌های آن‌ها توپ را به شیوه‌ای کنترل‌شده به جلو می‌برند تا حریف را عقب نگه دارند، اما گواردیولا و میکل آرتتا تمایلی به باز کردن بازی ندارند، زیرا می‌ترسند با تبدیل شدن بازی به یک نبرد انتقالی، ریتم خود را از دست بدهند.
بر اساس داده‌های Footovision، به میزان ۶۴ درصد از اولین پاس‌های سیتی پس از به دست آوردن مجدد مالکیت در لحظات انتقالی، به جلو ارسال شده است؛ این کمترین سهم در میان تمام تیم‌های لیگ برتر در فصل گذشته است.
با این حال، مشکلات سیتی در دریافت ضدحمله در طول جام باشگاه‌های جهان امسال، کم به آنان ضربه نزد. بنابراین آیا بهتر نیست آن‌ها با آتش، آتش را خاموش کنند؟ با سرعت و فریب‌کاری جرمی دوکو، ساوینیو و رایان شرکی که با دوندگی مستقیم ارلینگ هالند همراه شده است، سیتی می‌تواند روی نقاط قوت بازیکنان هجومی خود تمرکز کرده و در لحظات انتقالی، حمله خود را بازتر کند.
همین موضوع را می‌توان در مورد آرسنال نیز گفت. آن‌ها ویکتور یوکرش را به خدمت گرفته‌اند، بازیکنی که در کانال‌ها می‌دود، خط دفاعی حریف را عقب نگه می‌دارد و در لحظات آشفته پیشرفت می‌کند. این ممکن است تاکتیک هر بازی نباشد، اما سیتی و آرسنال بازیکنان لازم را برای تغییر به یک سبک انتقالی دارند.
داده‌ها نشان می‌دهد که بورنموث، نیوکاسل، برایتون و لیورپول در یک محیط پرهیجان به طور کارآمد حمله می‌کنند (بخش بالا-راست نمودار بالا)، درست همان‌طور که گواردیولا در ژانویه اشاره کرد. با توجه به اظهارات اخیر و فعالیت‌های نقل و انتقالاتی سیتی و آرسنال، نمی‌توان پیش‌بینی کرد که این دو تیم در فصل آینده به این گروه نزدیک‌تر نشوند.
افزایش احتمالی شروع مجدد بازی به شکل راگبی
تیم‌های لیگ برتر در دهه گذشته به طور فزاینده‌ای بر روی حفظ دقیق مالکیت توپ تمرکز کرده‌اند. فصل گذشته، فقط ۱۱ درصد از پاس‌ها بلند بودند، که پایین‌ترین سهم از زمان شروع جمع‌آوری داده‌ها در فصل ۲۰۰۷-۲۰۰۶ است.
اما در ضربات شروع بازی، پاس‌های بلند و قدیمی دوباره احیا شده‌اند. بسیاری از تیم‌ها برای مدت کوتاهی فلسفه کلی خود را کنار می‌گذارند و برای به دست آوردن منطقه بازی می‌کنند.
نمودار زیر که محل پایان اولین پاس پس از ضربات شروع بازی را نشان می‌دهد، تاکید می‌کند که تیم‌ها چقدر اغلب از شروع بازی، توپ را بلند می‌فرستند، به طوری که بیش از ۴۰ درصد از پاس‌ها به یک‌سوم پایانی زمین فرستاده می‌شوند. کانال‌های کناری به ویژه محبوب هستند، زیرا تیم‌ها به دنبال این هستند که یک سمت زمین را پر از بازیکن کنند و از مدافعان کناری که در نبردهای هوایی ضعیف‌تر هستند، بهره ببرند.
برنتفورد در این رویکرد به طور خاص مؤثر بود و فصل گذشته پنج گل را در ۸۰ ثانیه اول پس از شروع بازی به ثمر رساند، از جمله یک روند قابل توجه در چهار بازی متوالی مقابل منچسترسیتی، تاتنهام هاتسپر، وستهم و ولورهمپتون واندررز.
انتظار می‌رود که برنتفورد در فصل آینده حتی بیشتر به این رویکرد تکیه کند، به خصوص پس از اینکه کیت اندروز، مربی ضربات ایستگاهی که توماس فرانک او را به خاطر ضربات شروع بازی نوآورانه‌شان تحسین کرده بود، به عنوان سرمربی انتخاب شد. این اتفاق پس از انتقال فرانک به تاتنهام رخ داد.
این تاکتیک فقط مختص تیم‌های مستقیم‌تر مانند برنتفورد نیست؛ پاس‌های مورب فن دایک یکی از ویژگی‌های رایج ضربات شروع بازی قهرمانان لیورپول بود.
با توجه به موفقیت آن‌ها، انتظار می‌رود در فصل آینده، رویکردهای مستقیم‌تری را در ضربات شروع بازی در لیگ برتر شاهد باشیم.
احتمال به کارگیری پرتاب‌های بلند
فرانک، سرمربی جدید تاتنهام، ماه گذشته گفت: “من سعی می‌کنم هر جزئیاتی را که می‌تواند تیم را بهبود بخشد، یا شانس بردن را بیشتر کند، بررسی کنم. ضربات ایستگاهی یکی از آن‌هاست، و انواع مختلفی از ضربات ایستگاهی وجود دارد که می‌توانیم سعی کنیم آن‌ها را بهبود ببخشیم، پرتاب‌های بلند یکی از آن‌هاست. پرتاب‌های بلند یک سلاح خوب هستند، فکر نمی‌کنم لزوماً سلاحی باشد که باید در هر بازی استفاده کنیم، اما دوست دارم آن را در جعبه ابزارم داشته باشم.”
در واقع، فرانک مجبور شد نظر خود را در مورد این موضوع بیان کند، پس از اینکه پست رسانه‌های اجتماعی دستینی اودوگی فاش کرد که “آزمون‌های پرتاب بلند” در برنامه تاتنهام در پیش‌فصل قرار دارد. با این حال، تعجب‌آور نیست که این مربی دانمارکی مشتاق است که این فاز از بازی را در تیم جدیدش فعال کند، با توجه به موفقیت آن در برنتفورد. فصل گذشته، آن‌ها بیشتر از هر تیم دیگری در لیگ برتر از پرتاب‌های اوت هجومی موقعیت گل ایجاد کردند (۱۰۳).
به نظر می‌رسد لیورپول نیز در مسیر مشابهی حرکت می‌کند، همان‌طور که یادداشت روزانه اخیر The Athletic از تور ژاپن آن‌ها نشان داد که تیم آرنه اسلات در حال کار بر روی پرتاب‌های اوت بلند هجومی در پیش‌فصل بود. واتارو اندو پرتاب‌کننده اصلی بود، به همراه رایان گراونبرخ، میلوش کرکز و کانر بردلی.
تاتنهام و لیورپول موارد جالبی هستند، با توجه به اینکه فصل گذشته چقدر کم برای پرتاب توپ به داخل محوطه جریمه تلاش کردند (نمودار زیر).
با توجه به موضوع ضربات ایستگاهی، ممکن است برخی دروازه‌بان‌ها در فصل آینده نیاز داشته باشند که بیشتر حواسشان به ساعت باشد، زیرا هیئت بین‌المللی فوتبال (IFAB) اعلام کرده است که داوران اکنون می‌توانند در صورتی که دروازه‌بان‌ها بیش از هشت ثانیه توپ را نگه دارند، ضربه کرنر اعلام کنند.
نکته جالب اینجاست که دو تیمی که نمی‌توانند چنین کرنر‌هایی را به راحتی به حریف واگذار کنند، آرسنال و منچستریونایتد هستند. با وجود مهارت‌های مشهور تیم آرتتا در ضربات کرنر هجومی، آن‌ها ۶.۸ گل به ازای هر ۱۰۰ کرنر حریف دریافت کردند (با در نظر گرفتن موقعیت ایجاد شده)، که بدترین رکورد در سطح اول فوتبال در فصل ۲۰۲۵-۲۰۲۴ بود.
یونایتد نیز با دریافت ۶.۱ گل به ازای هر ۱۰۰ کرنر حریف، فاصله زیادی با آرسنال نداشت. با توجه به اینکه واگذاری چنین کرنری تحت قوانین جدید چقدر آسان خواهد بود، دروازه‌بان‌های خاصی به شدت آگاه خواهند بود که هنگام گرفتن توپ در محوطه جریمه، بیهوده وقت تلف نکنند.
به کارگیری وینگرها در فضا مخالف پا تخصصی
مانند بسیاری از روندهای تاریخی لیگ برتر، جایی که آرسن ونگر نوآوری کرد، دیگران نیز از او پیروی کردند. ظهور وینگرهای معکوس – مهاجمان کناری که با پای غیرتخصصی خود در سمت مخالف بازی می‌کنند – نیز از این قاعده مستثنی نیست. روبرت پیرس، یکی از اولین پیشگامان وینگر معکوس، امسال به The Athletic گفت: “آرسن با قرار دادن من، که راست‌پا بودم، در سمت چپ، چیزها را متحول کرد.”
این روند هیچ نشانه‌ای از کاهش سرعت ندارد. فصل گذشته، دو سوم لمس توپ‌های وینگرها یا هافبک‌های هجومی توسط بازیکنانی انجام شد که در سمت مخالف پای تخصصی خود بازی می‌کردند.
بازار نقل و انتقالات نیز این علاقه فزاینده به مهاجمان کناری را که می‌توانند به داخل زمین نفوذ کرده و به فضاهای میانی حمله کنند، بازتاب داده است. هر دو گزینه جدید هافبک هجومی منچستریونایتد – برایان امبئومو و ماتئوس کونیا – قرار است در نقش‌های معکوس بازی کنند. در پیش‌فصل، کونیا راست‌پا به عنوان بازیکن شماره ۱۰ در سمت چپ بازی کرد، در حالی که امبئومو فصل گذشته با نفوذ از سمت چپ برای برنتفورد موفقیت قابل توجهی داشت.
در همین حال، محمد کودوس و نونی مادوئکه – خریدهای گران‌قیمت تاتنهام و آرسنال – نیز همین تمایل را برای حرکت به داخل زمین با پای قوی‌تر خود دارند، اگرچه هر دو در صورت لزوم می‌توانند در سمت چپ تخصصی خود نیز بازی کنند.
البته این خبر برای وینگرهای سنتی که از سمت تخصصی خود سانتر می‌کنند، کاملاً بد نیست. سانترهای بازی باز در فصل گذشته یک احیای کوچک داشتند، به طوری که سانترهای از سمت تخصصی برای نیوکاسل، فولام و بورنموث به ویژه محبوب بودند.
همان‌طور که مربیان لیگ برتر تاکتیک‌های خود را قبل از فصل جدید تغییر می‌دهند و به دنبال لایه‌های جدیدی از غیرقابل پیش‌بینی بودن هستند، بازگشت به سانترهای سنتی می‌تواند مزیت رقابتی ایجاد کند.
مقاله‌ای که مطالعه کردید، پیش‌تر در رسانه اتلتیک منتشر شده بود.
در ادامه بخوانید: بررسی قیمت بلیط فصلی تیم‌های لیگ جزیره در فصل ۲۶-۲۰۲۵