یوناس ایدوال/ مربی تیم بانوان آرسنال
همانطور که می‌توانید یک کتاب را به روش‌های مختلف بخوانید. یک مسابقه فوتبال را هم می‌توانید به روش‌های مختلف و برای اهداف مختلف تماشا کنید. شما می‌توانید فوتبال را برای لذت بردن یا برای درک بهتر بازی تماشا کنید.ساده ترین و رایج ترین راه برای تماشای مسابقه، تماشای محل توپ است. با انجام این کار مطمئن می‌شوم که هرگز هیچ عملی با توپ (گل، شوت، دریبل، پاس و…)را از دست نخواهم داد. همچنین می‌توانم بسته به نتیجه، خوب یا بد بودن عمل را ارزیابی کنم. یک پاس وقتی کامل می‌شود خوب است و وقتی از دست می‌رود بد. من به این نگاه سطح ۱ می‌گویم. ابتدایی‌ترین شکل تماشای فوتبال.
مشکل سطح ۱ به عنوان یک مربی این است که شما قادر به بهبود یا تغییر هیچ چیز دیگری به جز حرکت واقعی توپ نیستید. یا به قول یکی از بزرگ‌ترین اسطوره های فوتبال:”در بیشتر سناریوها، این شخص صاحب توپ نیست که تصمیم می‌گیرد توپ کجا می‌رود، بلکه بازیکنان بدون توپ هستند. اقدامات آن ها مسیر بعدی را تعیین می‌کند “ – یوهان کرایف. بنابراین مربی باید به جای توپ به همه چیز نگاه کند. زیرا موقعیت و حرکات بازیکنان مشخص خواهد کرد که بازیکن حامل توپ چه گزینه‌هایی دارد. وقتی فوتبال را از این دید زوم شده نگاه می‌کنم به این نگاه سطح ۲ می‌گویم. افراد زیادی نمی‌توانند این کار را به خوبی انجام دهند. نه به این دلیل که سخت است بلکه به این دلیل که به آن عادت ندارند. آن ها همیشه سطح ۱ تماشا را انجام می‌دهند و توجه آن ها معمولا به سمت توپ هدایت می‌شود.
وقتی سطح ۲ را نگاه می‌کنم می توانم چیزهای بیشتری نسبت به حرکت توپ را ارزیابی کنم، توسعه دهم و تغییر دهم. من می‌توانم ببینم که آیا حرکت و موقعیت‌یابی دور از توپ گزینه‌های درست را ایجاد می‌کند یا خیر. من همچنین می‌دانم که نتیجه هم به بازیکن صاحب توپ (اجرای تصمیم) و هم به حرکات و موقعیت‌های دیگر بازیکنان (ایجاد گزینه ها)بستگی دارد. این روش بسیار بهتری برای تماشای فوتبال در مقایسه با سطح ۱ است زیرا می دانم که می‌تواند با هدایت حرکات بازیکنان دیگر به بهبود گزینه‌های حمل توپ کمک کند. اما هنوز به سطحی نرسیده که انتظار داشته باشید یک مربی حرفه‌ای چگونه بازی را تماشا کند.
تماشای سطح ۳ بسیار سخت است و تمرین زیادی می‌طلبد. شاید هرگز کامل نشود چون گزینه‌ها بسیار زیاد هستند. شما هنوز هم بازی را از طریق لنز زوم شده‌ای که در سطح ۲ استفاده می‌کنید تماشا می‌کنید اما حالا موقعیت را فرضی می‌بینید. به جای اینکه به دنبال حرکات بگردید، شروع به نگاه کردن به موقعیت می‌کنید. بازیکنان باید کجا قرار بگیرند؟ و آیا آن ها چنین موقعیتی دارند یا خیر؟ اگر نه؛ چرا در موقعیت‌های دیگر قرار می‌گیرند؟ چگونه می‌توانم به آن ها کمک کنم تا در موقعیت‌های درست قرار بگیرند؟ وقتی این کار را انجام دادم می‌توانم مربیگری را شروع کنم. و وقتی این کار را انجام دادم، می توانم تصمیم ها و اقدام های بازیکن صاحب توپ را هدایت کنم.
بیشتر افراد هرگز به سطح ۳ تماشا نمی‌رسند. پس از انجام این کار، امیدوارم هرگز نتوانید برگردید. در چنین شرایطی شما خیلی از سنت‌های فوتبال را زیر سوال می‌برید. چرا مربی فوتبال بدترین موقعیت را برای تماشای زمین دارد؟ کسی که مهم‌ترین تصمیمات را می‌گیرد باید بهترین اطلاعات ممکن را داشته باشد تا این تصمیمات را براساس آن‌ها اتخاذ کند. یک مربی فوتبال را با یک مربی راگبی مقایسه کنید. مربی راگبی با یک نمای کلی بالا در جایگاه قرار می‌گیرد و مربی فوتبال با یک نمای کلی صفر در کنار حاشیه می‌ایستد. چرا اینگونه است و چرا همچنان به این شکل باقی می ماند؟ و مهم ترین سوال: چه کسی قرار است آن را تغییر دهد؟
یک پاسخ
عالی بود این دسته مطالب واقعا خیلی کمک می‌کنه الان توی هر سایتی ک میری فقط خبرهای ساده هست ک هیچ کمکی به حرفه ای شدن مخاطب عام نمیکنه الان واقعا این مطالب ک لازمه کار بشه