آنالیز فوتبال از جان مولر

در مارس ۲۰۱۸، زمانی که کریستین تیتز به عنوان سرمربی هامبورگ منصوب شد، اولین سفارش کاری او این بود که دروازه‌بان اصلی تیم تغییر کند و گزینه‌ای جایگزین شود که راحت بتواند با پا بازی کند . راه دوم البته این بود که ایده کلی مردم را درباره اینکه یک دروازه‌بان مدرن چه بازیکنی می‌تواند باشد، تغییر دهیم.

به جولیان پولرسبک، دروازه بان تیم هامبورگ دستور داده شد که به جای ماندن در محدوده دروازه، از محوطه جریمه خود خارج شود تا پشت خط میانی بازی کند، خط عقبی زمین را پهن‌تر کند و به تیم یک بازیکن اضافی در زمان تصاحب توپ بدهد.
در این آرایش، عملا دروازه‌بان به طور موثر به عنوان یک مدافع آخر عمل می‌کند که در دنیای مدرن فوتبال به آن Keeper- Back می‌گویند.

در چند سال اخیر، دروازه‌بان‌های زیادی در این نقش جدید بازی کرده‌اند و حضور Keeper- Back حالا به تاکتیکی آشنا تبدیل شده، به خصوص در انگلیس.

این مفهوم به قدری محبوب شده که به تازگی می‌توانید تقریبا به هر تیمی که نگاه کنید، تغییرات آن را ببینید. اما موضوع چیست و آیا واقعا جلو آوردن دروازه‌بان ایده خوبی است؟ مانند اکثر تاکتیک‌های فوتبال، این به عوامل مختلفی بستگی دارد.

آنالیز فوتبال: بازی مقابل یک مهاجم

یکی از مشکلات اساسی که یک دروازه‌بان بازیساز باید حل کند، این است که چطور از به دام افتادن مقابل حریف جلوگیری کند.

این فصل در بازی مقابل برنلی، منچستر یونایتد سعی کرد با جا دادن راسموس هویلاند بین مدافعین میانی و دروازه‌بان حریف، زمین را به دو نیمه تقسیم کند آنها را مجبور کند به یک سمت زمین تمایل پیدا کنند. وینسنت کمپانی مربی برنلی می‌توانست از بازیکنانش بخواهد که برای فرار از پرس، توپ را در عرض و به یکی از مدافعین میانی پاس بدهند اما یک پاس اشتباه، ماشه هویلاند بود که به سمت دروازه شلیک می‌شد.

در عوض، جیمز ترافورد، دروازه‌بان برنلی، تا خط بیرونی محوطه جریمه خود بیرون می‌آمد و یک مثلث را تشکیل می‌داد و به مدافع صاحب توپ این امکان را می‌داد که توپ را در اطراف هویلاند به او برساند و بازیسازی دور از فشار مهاجم مرکزی یونایتد توسط دروازه‌بان آغاز شود.

نکته‌ای که در این سبک بازی وجود دارد این است که دروازه‌بان باید به مدافعین دراولین خط پرس اضافه شود. وقتی خط دفاعی فقط از یک مدافع تشکیل شده باشد چنین روشی جواب نمی‌دهد.

آنالیز فوتبال: بازی مقابل دو مهاجم

در یک نمونه لیگ برتری در این فصل تاتنهام هاتسپر “فشار پرس مدل پاندولی اورتون را شکست – جایی که دو مهاجم به نوبت به سمت مدافع صاحب توپ هجوم می‌برند در حالی که هم تیمی آنها با هافبک دفاعی حریف یارگیری می‌کند.
تاتنهام این نوع پرس وحشتناک را با جلو آوردن دروازه بان ویکاریو بین دو مدافع مرکزی که بسیار عریض بازی می‌کردند خنثی کرد.

هر بار که دومینیک کالورت لویین سعی می‌کرد از یک طرف ویکاریو را پرس کند، مهاجم دیگر اورتون مجبور می‌شد در مرکز بماند تا جلوی یک پاس مستقیم به هافبک دفاعی تاتنهام را بگیرد. این باعث شد که بن دیویس، مدافع چپ اسپرز، بتواند از خط اول پرس عبور کند.

اصل بازی مقابل دو مهاجم، شبیه بازی کردن مقابل یک مهاجم است، اما با عرض بیشتر در پشت برای دور زدن زوج مهاجمین. فضای اضافی به دروازه‌بان فرصت بیشتری می‌دهد تا ذهن حریف را بخواند و تصمیم بگیرد که در مقابل پرس آنها از وسط بازی کند یا توپ را به کناره‌ها ببرد.

جابجایی یک بازیکن اضافی پشت توپ

بیشتر Keeper- Back ها مانند یک مدافع میانی در مدل دفاع سه نفره عمل می‌کنند، اما آنها همچنین می‌توانند در سیستم چهار دفاعه به عنوان یکی از مدافعین وسط ظاهر شوند و خلا فول‌بک راست یا چپی که به خط میانی رفته را پر کنند.

آلیسون بکر از لیورپول در این فصل بیش از هر زمان دیگری در تاریخ لیگ برتر به عنوان Keeper- Back بازی کرده. دلیلش نفوذ ترنت الکساندر آرنولد به میانه زمین و سیستم چرخشی دفاع‌های مرکزی در لیورپول است.

در این تصویر مدل بازی آنها مقابل منچستریونایتد در همین فصل را می‌بینید.

تغییر فرم از حضور دروازه‌بان در میانه یک دفاع سه نفره به حضور دروازه‌بان در مدل چهار دفاعه به عنوان یک دفاع مرکزی ریسک را افزایش می‌دهد، اما در عوض یک بازیکن اضافی را هم پشت توپ قرار می‌دهد تا دروازه‌بان گزینه‌های بیشتری یادی برای بازیسازی داشته باشد.

تله‌گذاری برای پرس

تا اینجا به روش‌هایی که یک Keeper- Back می‌تواند برای آزاد کردن مدافعین از زیر پرس استفاده کند پرداختیم، اما گاهی اوقات این دروازه‌بان است که به عنوان یک بازیکن اضافی با فرصت کافی برای شروع بازیسازی جلو می‌آید.

لاس پالماس، این فصل تلاش کرد از آلوارو والس در نقش Keeper- Back استفاده کند تا برایتون روبرتو دی زربی را به دام بیندازد، توپ را زیر پای دروازه‌بان نگه دارد  یا یک – دوهای کوتاه با حضور او بازی کند تا حریف را جلو بکشد.

بازی کردن پاس‌های تک ضرب زیر پرس با دروازه‌بان کار راحتی نیست . با این حال، وقتی این کار با دقت انجام شود، حمله سرعتی با یازده بازیکن می‌تواند عملا دفاع در برابر چنین تهاجمی را غیرممکن کند .

جنبه‌های منفی Keeper- Back

شاید تعجب کنید اگر بدانید که برایتون در واقع این کار را زیر نظر دی زربی انجام نمی‌دهد!

پیش آمدن دروازه‌بان برای پیوستن به خط عقب، مزایایی را حین در اختیار داشتن توپ ایجاد می‌کند اما معایبی هم دارد. یک دروازه‌بان بر خلاف یک هافبک میانی، هیچ مسیر امنی پشت سر خود ندارد و نمی‌تواند بدون عواقب بالقوه فاجعه بار، پاس‌های رو به جلو پرریسک بدهد. این یک تاکتیک عالی برای چرخاندن توپ زیر پرس حریف است اما برای بازیسازی از وسط چندان مناسب نیست.

از سوی دیگر، دروازه‌بانی که در محوطه می‌ماند و پاس‌های مدافعین زیر پرس را دریافت می‌کند، عملا حریف را مجبور می‌کند مهاجمینش را جلوتر بفرستد و این فضاها را در طول میانه زمین بازتر می‌کند.

اگر هدف بازیسازی شما این نیست که دفاع را عمیق‌تر کنید، این شکاف‌های عمودی دقیقا همان چیزی هستند که شما می‌خواهید.

پس در ساده‌ترین حالت، در فوتبال مدرن برای دروازه‌بان‌ها دو نقش کلیدی وجود دارد: انتخاب جلو آوردن دروازه‌بان برای ایجاد فضای باز یا در عمق نگه داشتن او برای ایجاد فضای بین خطوط حریف. با محبوب تر شدن استفاده از دروازه‌بان‌های پاسور، هنوز این سوال مطرح است که مربیان تیم‌ها چه نوع ریسک و پاداشی می‌خواهند.

اگر این مطلب را دوست داشتید به این لینک‌ها هم سر بزنید:
آنالیز فوتبال: هافبک یا فولبک؟ مساله این است!
فوتبال چگونه کار می‌کند: دبل پیوت یعنی چه؟