نویسنده: ایمان جلیلی

لئاندرو تروسارد به یکی از چهره‌های کلیدی آرسنال در دوران میکل آرتتا تبدیل شده است. او با وجود حضور ستاره‌های پرهزینه و رقابت شدید در خطوط هجومی، با عملکرد باثبات، تعهد بالا و نقش‌آفرینی در لحظات حساس، جایگاه خود را در ترکیب اصلی تثبیت کرده است. اهمیت تروسارد در آرسنال نه به درخشش‌های لحظه‌ای بلکه به تداوم، هوش تاکتیکی و توانایی‌اش در حفظ انسجام تیم برمی‌گردد؛ ویژگی‌هایی که او را به یکی از قابل اعتمادترین بازیکنان آرتتا بدل کرده است.

قانون پنج تعویض در فوتبال که با هدف کاهش فشار و مصدومیت بازیکنان اجرا شد، در عمل نتیجه معکوس داشته و با افزایش سرعت و ریتم بازی، کیفیت فنی را کاهش داده است. این قانون به نفع باشگاه‌های ثروتمند و دارای نیمکت قدرتمند تمام شده و فاصله آن‌ها با تیم‌های کوچک‌تر را بیشتر کرده است. همچنین شانس بقا برای تیم‌های تازه‌صعودکرده کاهش یافته و نابرابری رقابتی افزایش یافته است. اکنون زمان بازنگری در این قانون برای حفظ تعادل و جذابیت فوتبال فرا رسیده است.

تغییرات روبن آموریم در منچستریونایتد نشان از گذار تیم به سبک بازی سریع‌تر، مستقیم‌تر و مبتنی بر انتقال‌های سریع دارد. استفاده از پاس‌های بلند دروازه‌بان‌ها، کاهش مالکیت پرریسک در مناطق دفاعی و بهبود کیفیت ارسال‌ها از ویژگی‌های برجسته این تحول است. ورود بازیکنانی چون لمِنس، امبومو و ششکو به این روند کمک کرده و تأثیر مثبتی بر حملات و ضربات ایستگاهی داشته است. در مجموع، آموریم بدون تغییر در سیستم ۳–۴–۳، ساختار بازی تیمش را بازتعریف کرده تا منچستریونایتد چهره‌ای کارآمدتر و مدرن‌تر پیدا کند.

در فصل اخراج مربیان لیگ برتر، موج تازه‌ای از برکناری‌ها آغاز شده و آمارها نشان می‌دهند تصمیم‌گیری‌های عجولانه همچنان رایج است. بسیاری از اخراج‌ها نه به‌دلیل ضعف مربیان، بلکه نتیجه‌ی بدشانسی یا برنامه‌های دشوار مسابقات است. داده‌های آماری نشان می‌دهد بیش از ۷۰ درصد تیم‌ها پس از تغییر مربی در کوتاه‌مدت پیشرفت می‌کنند، اما این اثر ماندگار نیست. در مقابل، نمونه‌هایی مانند میکل آرتتا ثابت می‌کنند که صبر و اعتماد می‌تواند پاداشی بزرگ‌تر از تغییر شتاب‌زده داشته باشد.