نویسنده: ایمان جلیلی

هر چند وقت یکبار و در اثر تاکتیک‌های مختلف، خط دفاعی از هم جدا می‌شود. اگر یک وینگر توپ را لب خط دریافت کند، مدافع کناری حریف آه می‌کشد و با اشک از دوستانش خداحافظی می‌کند و سفر طولانی به سمت جناحین را آغاز می‌کند. او تنها به سمت خط می‌رود. حالا برای یک مهاجم راحت است که پشت خط دفاعی بدود، زیرا یک حفره بین دفاع کناری و دوستان خط دفاعی‌اش در بالای محوطه جریمه ایجاد شده است. انگار کسی پارچه دفاعی را از دو انتها گرفته و آن را از درزش باز کرده باشد.

این جمله معروف سر الکس فرگوسن، سرمربی سابق منچستریونایتد است: «حمله بازی‌ها را برای شما می‌برد، دفاع شما را قهرمان می‌کند».

در این فصل، با آنالیز فوتبال آرسنال، باید کمی این جمله را تغییر دهیم: «حمله بازی‌ها را برای شما می‌برد، Rest Defence برای شما جام می‌آورد».

Rest Defence به ساختار دفاعی اطلاق می شود که در آن یک مدافع “استراحت” می‌کند (ایستا می‌ماند) در حالی که بقیه تیم در حال حمله هستند. این اصطلاح در آنالیز فوتبال از  کلمه آلمانی Restfeldsicherung و هلندی Restverdediging گرفته شده است که به معنای واقعی کلمه در هر دو مورد به عنوان “دفاع باقی مانده” ترجمه می‌شود.

در واقع ما داریم درباره موقعیت دفاعی حرف می‌زنیم که تیم‌ها برای ضدپرس در شرایطی که توپ را در اختیار ندارند از آن استفاده می‌کنند.

واکنش‌های مربی‌ها در کنار خط یک جور پانتومیم است. اگر این را به خاطر بسپارید راه را اشتباه نخواهید رفت. در روز مسابقه، بسیاری از کارهایی که یک مربی انجام می‌دهد عمدی و تمرین شده است. این حرکات معمولاً برای رساندن پیامی، اغلب به بازیکنان و هواداران، و گاهی به مدیران و حتی گاهی اوقات به منتقدان از قبل طراحی می‌شود.

این به این معنی نیست که یورگن کلوپ یا پپ گواردیولا وقتی در بازی حساس لیورپول و منچسترسیتی به مصاف هم می‌روند، مشت‌هایشان را به هم می‌کوبند یا حرکات وحشیانه انجام می‌دهند، دارند آگاهانه تئاتر بازی می‌کنند. یا معنی‌اش این نیست که اگر میکل آرتتا از خط کنار برود و روی نیمکت بنشیند، آرسنال نمی‌تواند برنتفورد را شکست دهد. فوتبال درباره احساسات است و من مطمئن هستم که همه چیز واقعی است.