نوشته کارل آنکا

قبل از اینکه به طور جدی شروع کنیم، اجازه بدهید به بدیهیات بپردازیم: ادن هازارد بازیکن بزرگی بود.

این بازیکن بلژیکی – که این هفته اعلام کرد از فوتبال خداحافظی می‌کند – سال‌ها در دوران حضورش در لیل، چلسی و (تا حدی) رئال مادرید، طرفداران فوتبال را مجذوب خودش کرد. او با مرکز ثقل پایین، تعادل فوق‌العاده، پاهای سریع و مغز سریع‌تر برای تصمیم‌گیری ویژگی‌های چشمگیری داشت.

یحیی توره در سال ۲۰۲۱ در وصف او نوشته بود: “وقتی توپ به هازارد می‌رسد، او از قبل می‌تواند حریفی که به سمتش می‌آید را حس کند، بنابراین تا آخرین لحظه منتظر می‌ماند و از دستان خود برای جلوگیری از دخالت حریف استفاده می‌کند و سپس، هنگامی که او فضای بین خود و مدافع را با کمک دستانش باز کرد، حمله را آغاز می‌کند… روشی که او توپ را با از استفاده از باسن خود کنترل می‌کند، مدلی که از کف دست و بدن برای محافظت از توپ هنگام پرس مدافعان به کار می‌گیرد باور نکردنی است.”

“هازارد بداخلاق” به یک شوخی فوتبالی تبدیل شده، اما این روش ارزشمندی برای بمرد لژیکی بود تا از خود در برابر مدافعانی که سعی می‌کردند او را تکه تکه کنند محافظت کند. در سال ۲۰۱۰، ژان میشل واندام، مدیر آکادمی جوانان لیل، به دفاع از هازارد که هنوز نوجوانی بود که  راهش را در فوتبال فرانسه پیدا کرده بود، آمد.

واندام به فرانس فوتبال می‌گوید: « وقتی در زمین بازی خوبی نداشت هرگز به دنبال بهانه نمی‌رفت،. او یک رقیب واقعی است، نه یک کلاهبردار و نه یک ناله کننده، حتی وقتی روی هازارد خطا می‌شود صدای شکایت او را نمی‌شنوید.»

ادن هازار: هدف مدافعین

روی هازارد خطاهای زیادی می‌شد. در مارس ۲۰۱۴، زمانی که برای چلسی بازی می‌کرد، پس از بازی مقابل گالاتاسرای در لیگ قهرمانان اروپا عکسی از مچ پای خود در اینستاگرام منتشر کرد. تکل اورلین چدجو، هم تیمی سابق لیل، آنقدر قوی بود که جوراب بازیکن را پاره کرد. هازارد همان موقع در توییتی در این باره خطاب به هم تیمی سابقش نوشت: “از خانواده متشکرم برای فداکاری روی پوست من… هاهاها. دوستت دارم مرد.”

سال‌ها بعد، کمپین تبلیغاتی نایک  با حضور ادن هازارد چنین شعاری داشت: «آنها اثر خود را می‌گذارند و من اثر خود را ». هواداران چلسی به دیدن هازارد که بعد از بازی‌ها با کبودی‌های آبی و بنفش روی پاهایش در حال قدم زدن در تونل استمفوردبریج است عادت کردند. او پس از تعویض همیشه از کیسه یخ استفاده می‌کرد.

هازارد وقتی می‌خواست، مثل یک رقصنده در زمین فوتبال بود. حرکات باسن او مدافعان را گیج می‌کرد در حالی که توپ به پایش چسبیده بود. شاید بشود گفت شجاعت او در هنگام رویارویی با بازیکنان حریف بود که او را به یک قهرمان در چلسی تبدیل کرد – و البته در نهایت باعث محدودیت موفقیت‌های بعدی فوتبالی او هم شد.

شبیه مسی و رونالدو

در دوران اوج، عملکرد ادن هازارد روی توپ اغلب در لیگ برتر بی همتا بود (تا زمانی که کوین دی بروینه و محمد صلاح شکوفا شدند). گاهی اوقات، واقعا می‌شد استعداد او را  با بزرگانی مانند کریستیانو رونالدو، لیونل مسی و نیمار مقایسه کرد.

با این حال، در حالی که سختگیری رونالدو و مسی در تمرینات فوتبالی و تمرینات آمادگی جسمانی به خوبی از بدن آنها تا سی سالگی محافظت کرد – و داوران لالیگا درجه‌ای از محافظت را به نیمار ارائه کردند – هازارد یک فوق ستاره لیگ برتر بود که با آمدن به لالیگا با آن قیمت نجومی، هدف خوبی برای مدافعان حریف به حساب می‌آمد!

پس از قهرمانی چلسی در لیگ برتر در فصل ۲۰۱۴-۲۰۱۵ بود که ژوزه مورینیو، سرمربی تیم سعی کرد استدلال کند که هازارد برتر از رونالدو است، او البته سعی کرد به دنیای فوتبال هشدار دهد که ستاره چلسی ممکن است با طول عمر رونالدو برابری نکند.

سرمربی چلسی گفت: “در فصل گذشته، ادن خیلی خوش شانس بود که پایش نشکست. او می توانست بارها و بارها مصدوم شود. من بازیکنان زیادی را دیدم که ضربات ساده‌تری مچ پایشان شکسته.نمی‌خواهم نام ببرم چون فصل گذشته تمام شده است . بیایید شروع جدیدی داشته باشیم. من اسم آقای A، B یا C را نمی‌آورم، اما ادن سال گذشته تکل‌های بسیار بدی را تحمل کرد. من می‌خواهم از او محافظت بیشتری داشته باشم.”

تناقضی به نام هازارد

این محافظت هرگز برای هازارد به وجود نیامد. همه چیز با عملکرد سینوسی هازارد در تمرینات تشدید شد. او  وقتی تصمیم می‌گرفت، استعدادی بود که بازی را برای تیمش درمی‌آورد، اما همانطور که هواداران چلسی تأیید می‌کنند، می‌توانست تمام هیجانش به فوتبال را با همان شانه بالا انداختن‌های غیرمعمولی، خاموش کند.

او از جمله بازیکنانی بود که در آخرین فصل مورینیو در چلسی در فصل ۲۰۱۵-۲۰۱۶ افت کرد و البته در فصل بعد دوباره اوج گرفت. تماشاگران لیگ برتر متعجب بودند که بازیکنی که قادر به زدن گل‌های باشکوهی مقابل لیورپول، وستهم و تاتنهام است دقیقا همان کسی است که از حضور در جلسات باشگاه در کوبهام اجتناب می‌کرد و اغلب جلسات تمرینی و تمرین‌های گرم‌کننده را با بند کفش‌های باز در زمین حضور داشت.

فیلیپه لوئیس، هم تیمی سابق چلسی او می‌گوید: “ادن  برای دفاع زیاد نمی‌دوید، خوب تمرین نمی‌کرد و پنج دقیقه قبل از بازی‌ها در رختکن با گوشی‌اش مشغول بازی بود.”

هازارد جوان‌تر می‌توانست از چالش‌های مقابله با مدافعان نجات پیدا کند و به مچ پاهای کبود شده‌اش بخندد و در عین حال برای تمشاگر جذاب و سرگرم کننده باشد. اما با گذشت سالها و انباشته شدن صدمات ناشی از ضربه، هازارد نمی‌توانست آن کارها را به همان سرعتی که قبلا انجام می‌داد انجام دهد.

زمانی که در سال ۲۰۱۹ با رئال مادرید قرارداد امضا کرد، آن را یک رویای فوتبالی توصیف کرد. با این حال، در طول چهار سال حضورش در اسپانیا، تنها ۷ گل  زد و ۱۲ پاس گل داد، زیرا در ۷۶ بازی در تمام مسابقات مصدوم بود. او که کار حرفه‌ای خود را در ۱۶ سالگی شروع کرد، تا حد زیادی در ۳۰ سالگی تمام شد.

عاشق هبرگر و پیتزا

مارسین بولکا دروازبان سابق چلسی در اواسط اولین فصل حضور هازارد در اسپانیا گفت: “او عاشق همبرگر و پیتزا است، من همیشه او را در پیتزا فروشی می‌دیدم. ادن به هیچ چیز دیگری جز فوتبال و داشتن اوقات خوش اهمیت نمی‌دهد. در چلسی، این مشکلی نداشت، اما در رئال، به خصوص با مصدومیت اخیر، او احتمالاً کمی  در خوردن زیاده‌روی کرده و نتیجه هم چاق شدنش است.”

بی تفاوت مثل هازارد

عکسی از هازارد وجود دارد که اندکی پس از قهرمانی رئال مادرید در لیگ قهرمانان در سال ۲۰۲۲ گرفته شده. او به جای اینکه مدال خود را دور گردنش بیاندازد، آن را جلوی دوربین‌ها نگه می‌دارد و انگشت شستش را نشان می‌دهد. لحظه‌ای کوچک از خودآگاهی بازیکنی که مدت زیادی از دوران حرفه‌ای اش را گذرانده.

در طول رژه اتوبوس روبازی که بعد از بازی انجام شد، هازارد یک میکروفون برداشت تا به مادریدیست‌هایی که هنوز منتظر بودند تا نتیجه ۱۰۰ میلیون یورو یی که باشگاه برای جذب او پرداخت کرده بود، را ببینند گفت:” من سه سال است که اینجا هستم با مصدومیت‌های زیاد و چیزهای دیگر. اما سال آینده همه چیز را برای شما خواهم داد.” اما هازارد در فصل ۲۳-۲۰۲۲ تنها ۳۹۲ دقیقه برای تیم بازی کرد. مغز فوتبالیست ممکن بود مایل به بازی باشد، اما بدن او تا حد زیادی خالی کرده بود.

خاطرات خوبی از دوران فوتبال ادن هازارد، جواهری درخشان در نسل طلایی بلژیک و قهرمان مدرن لیگ برتر وجود خواهد داشت. بازیکنی که می‌توانست بازی را متناسب با تخیل خودش تغییر دهد. او مثل یک جنگجوی جوان تمرین کرد و بازی کرد، مانند یک نوجوان غذا خورد، و مثل اتفاقی که خیلی وقت‌ها برای کهنه سربازاهای پر افتخار تکرار می‌شود، بازنشسته شد.