نویسنده: جیمز پیرس/ اتلتیک
لوییس مانوئل دیاز در حالی که سعی می‌کند صدای خود را به گوش دیگران برساند، دستش را برای قدردانی بالا می‌برد. در میان جمعیتی که در مقابل خانه جیکوب دیاز، پدربزرگ لوئیس دیاز، مهاجم لیورپول، در شهر بارانناس کلمبیا جمع شده‌اند، اشک‌های آرامش و شادی به چشم می‌خورد.
آنها بارها فریاد می‌زنند: “مانه!” این لقبی است که این مرد ۵۶ ساله با آن شناخته می‌شود، حالا همه بازگشت او را پس از ۱۲ روز درد و رنج به دست ربایندگانش جشن گرفته‌اند.
پدر لوییز دیاز در حالی که میکروفن را به دست گرفته می‌گوید: ” می خواهم خدا را به خاطر این فرصت زیبا برای بازگشت به خانه شکر کنم. از همه مردم بارانناس، لا گواخیرا (منطقه ای که شهر در آن قرار دارد) و کلمبیا به خاطر حمایتی که از خانواده من کردند تشکر می‌کنم. خیلی دوستتان دارم. به زودی این فرصت را خواهم داشت که تک تک از شما تشکر کنم و شما را در آغوش بگیرم.”
کار، کار ارتش آزادیخواه بود نه کارتل‌های مواد مخدر
پدر لوییز دیاز تنها دو ساعت پیش از بازی هفته گذشته لیورپول در لیگ اروپا مقابل تولوز توسط گروه چریکی چپگرای ارتش آزادی بخش ملی (ELN) کلمبیا آزاد شد. (ارتش آزادیبخش ملی دومین سازمانچپگرای چریکی در کلمبیا است که هیچوقت با دولت مرکزی حاضر به مذاکره نشده‌است. این ارتش با در اختیار داشتن بیش از ۵۰۰۰ نفر سرباز چریک مسلح عمدتاً در مناطق نفت خیز کلمبیا فعال است. در یک مصاحبه منتشر شده به تاریخ ۲ سپتامبر ۲۰۱۷ یک فرمانده ارتش آزادیبخش ملی گفته بود باج‌گیری از طریق آدم‌ربایی برای حفظ رزمندگانش در صحنه لازم است و صلح بدون کمک مالی برای تأمین تغذیه و پوشاک شورشیان غیرممکن است.)
تبدیل خشم به جشن
از نظر کارلوس آلمن، خبرنگار و مجری شبکه تلویزیونی وین اسپورت مستقر در بوگوتا، این پایان خوشی برای داستانی بود که در طول دو هفته گذشته در صدر اخبار کلمبیا بوده است. آلمن می‌گوید: ” همه کشور گرد هم آمدند تا انزجار خود را از اقدامات ای آل ان اعلام کنند. این خبری بود که ما را در غم بی‌نهایت فرو برد. این کار روح‌های درگذشته را زنده کرد. آزادی لوئیس مانوئل دیاز برای این کشور خوشحال کننده است. صحنه‌های تجدید دیدار بسیار احساسی بود. همه مردم برای استقبال از او به خیابان‌ها آمدند. این نشان دهنده اهمیت خانواده دیاز برای همه اقشار کشور بود.”
زندگی آنها در ۲۸ اکتبر وارونه شد، زمانی که لوئیس مانوئل و همسرش کلینز مارولاندا توسط مردان مسلح سوار بر موتورسیکلت در پمپ بنزینی در شهر مورد حمله قرار گرفتند. به دلیل ترس از انتقال لوئیس مانوئل از مرز به ونزوئلا، جستجو برای یافتن وی خیلی سریع آغاز شد. با اعزام صدها پلیس و نیروی نظامی به منطقه لا گواخیرا، جایزه‌ای حدود ۴۸،۰۰۰ پوند برای دریافت هر خبری از پدر لوییز دیاز پیشنهاد شد.
ELN که از دهه ۱۹۶۰ با دولت کلمبیا می‌جنگد و به عنوان یک سازمان تروریستی در این کشور شناخته می‌شود، مسئولیت این حمله را بر عهده گرفته. اینکه انگیزه آنها پول بوده یا صرفا برای شرمسار کردن دولت این کار را انجام داده‌اند مشخص نیست. آنها ۲ نوامبر اعلام کردند که قصد دارند لوییس مانوئل را بدون هیچ آسیبی آزاد کنند، اما در روزهایی که فرماندهان این گروه خواستار “تضمین‌های امنیتی” و عقب نشینی نیروهای ارتش به منظور تسهیل انتقال بودند، لحظه‌های دردناکی شکل گرفت.
کمپین لوییز شروع می‌شود
لوییز دیاز که پس از این آدم ربایی مقابل ناتینگهام فارست و بورنموث بازی کرده بود، به تمرینات تیم بازگشت و یکشنبه گذشته مقابل لوتون تاون به میدان رفت.
او بعد از گلزنی مقابل لوتون، پیراهن خود را بالا زد تا تی شرتی را با پیامی نشان دهد که روی آن نوشته شده بود: “لیبرتاد پاراپاپا (آزادی برای پدر)”. دیاز بعدا در مصاحبه‌ای پدرش را ستون خانواده خواند و گفت: ” هر ثانیه، هر دقیقه اضطراب ما بیشتر می‌شود. از شما خواهش می‌کنم به این انتظار دردناک پایان دهید. من و مادرم و برادرانم ناامید و ناراحت هستیم.”
با ادامه محکومیت گسترده این آدم‌ربایی، مادر لوییز دیاز که به خانه خود در برانکاراس بازگشته بود، به راهپیمایی‌ها پیوست و خواستار آزادی شوهرش شد. آلمن می‌گوید: ” فشار جامعه بین‌الملل قطعا در تسریع روند آزادی بسیار مهم بود. اهمیت لوئیز دیاز برای جامعه ما غیرقابل انکار است. او یکی از مهم ترین چهره‌های عمومی کشور و در حال حاضر مهم ترین فوتبالیست ما است.”
همه آمده بودند!!!
کارکنان سازمان ملل متحد و مقامات کلیسای کاتولیک در مراسم بازگشت پدر لوییز دیاز در روز پنجشنبه در دامنه‌های سرانیا دل پریجا، رشته کوهی در مرز بین کلمبیا و ونزوئلا حضور داشتند. در میان آنها، هکتور فابیو هنائو، شریک دیرینه آژانس کمک‌رسانی رسمی کلیسای کاتولیک در انگلستان و ولز، که با جوامع مختلف جهان برای مبارزه با فقر و بی‌عدالتی همکاری می‌کند هم حضور داشت. سخنگوی این سازمان در این مراسم گفت: ” ما خوشحالیم که آزادی پدر لوئیز دیاز را می‌بینیم. ما افتخار می‌کنیم که از سوی آقای هکتور فابیو هنائو که در کلمبیا محترم و مشهور است، حمایت می‌شویم. او دهه‌ها برای ترویج صلح، حقوق بشر و پایان دادن به درگیری‌های مسلحانه کار کرده است. در دسامبر ۲۰۰۳، او مذاکراتی را رهبری کرد که منجر به آزادی گروگان بریتانیایی مارک هندرسون و شش توریست خارجی دیگر شد که توسط چریک‌های ELN ربوده شده بودند.”
پس از آزادی، لوئیس مانوئل با هلیکوپتر به شهر والدوپار برده شد، جایی که او قبل از آغاز سفر ۹۰ کیلومتری به بارانکاس تحت بررسی‌های پزشکی قرار گرفت. گذشته از مقداری تورم در پای راستش، او در سلامت کامل به سر می‌برد. فدراسیون فوتبال کلمبیا در بیانیه‌ای ضمن تشکر از کسانی که مسئول آزادی او بودند، افزود: ” فوتبال در آرامش به سر می‌برد. امیدواریم دیگر کسی به فکر حمله به این واقعیت که فوتبال یک ورزش است نه ابزاری برای کارهای دیگر نباشد.” لوئیس مانوئل اندکی پس از آزادی با گوستاو پترو، رئیس جمهور کلمبیا گفت وگو کرد. رسانه‌های محلی گزارش دادند که او به رئیس جمهور گفته که قصد دارد به انگلیس پرواز کند تا هر چه زودتر با پسرش ملاقات کند.
پدر، ستون خانواده دیاز
این مردی است که لوییز دیاز او را “قهرمان من” توصیف کرده است. پدرش از شش سالگی مربی او بوده تا اینکه در ۱۷ سالگی توسط باشگاه کلمبیایی آتلتیکو جونیور به خدمت گرفته شد. لوئیس مانوئل پیش از این میهمان برنامه تلویزیونی آلمن بوده و از غرور خود نسبت به ستاره شدن پسرش سخن گفته است.
آلمن می‌گوید: ” او بدون شک کسی است که خیلی زود با شما گرم می‌گیرد. لوئیز مانوئل دیاز مردی است که به ورزش و جامعه‌اش در بارانناس علاقه‌مند است. او یکی از مهم‌ترین شخصیت‌های این منطقه است. او به عنوان معلم، فردی شاد و دارای ارزش‌های خانوادگی قوی شناخته می شود.”
پس از بازی روز یکشنبه لیورپول برابر برنتفورد در آنفیلد، دیاز با آغاز آخرین تعطیلات بین المللی سال به کشورش بازخواهد گشت. کلمبیا روز پنجشنبه در چارچوب رقابت‌های مقدماتی جام جهانی در شهر ساحلی بارانکویلا در ورزشگاه خانگی آتلتیکو جونیور به مصاف برزیل می‌رود. فضای امنیتی شدید و استقبال فوق‌العاده تماشاگران از همین حالا قابل پیش‌بینی است.
درباره لیورپول بیشتر بخوانید:
راز پاهای کوچک دومینیک زوبوسلای