شاید خنده دار باشد که چطور بعضی وقت‌ها شرایط باعث می‌شود در زمان مناسب با آدم مناسب ملاقات کنیم. حتما در روابط دو نفره یا دوستی‌های قدیمی‌تان از این مدل اتفاقات داشتید. میکل آرتتا، دستیار سرمربی منچسترسیتی، مدت‌ها بود که می‌خواست کاری کند تیم، روی ضربات ایستگاهی خطرناک‌تر باشد. آن‌ها تازه وارد فصل ۲۰۱۹ شده بودند که یکی از دوستان او را با نیکلاس جوور آشنا کرد و این سرآغاز همکاری بود که باعث شد از آن به بعد هر جا که آرتتا برای تاکتیکی برنامه ریزی می‌کند نگاهی به جوور بیاندازد و از او درباره نقشه‌اش برای ضربات ایستگاهی و بخصوص کرنرها بپرسد.
در اولین فصل حضور آرتتا در آرسنال تیم تنها سه بار روی ضربات کرنر در لیگ برتر گلزنی کرد. این کمترین آمار برای آرسنال در یک فصل کامل از زمانی که Opta شروع به جمع آوری داده کرد بود. آرسنال آن فصل هشتم شد. در حالی که نیکلاس جوور همچنان در سیتی کار می‌کرد. ورود جوور قبل از شروع فصل ۲۰۲۱-۲۰۲۲ امید به گل آرسنال را روی ضربات ایستگاهی افزایش داد. در اولین فصل حضور مرد فرانسوی، تیم در لیگ برتر، ۱۳ بار روی ضربات کرنر گلزنی کرد. بیشترین آمار ثبت شده روی Opta برای آرسنال! برای اندازه‌گیری دقیق اهمیت تأثیر جوور و تمرکز آرسنال بر روی ضربات ایستگاهی، باید به میزان گل‌های زده شده در هر ۱۰۰ کرنر در هر فصل نگاه کنیم. در دو فصل گذشته، نرخ گلزنی آرسنال در هر ۱۰۰ کرنر به سطح جدیدی رسیده. ۶.۳  گل در هر ۱۰۰ ضربه در سال ۲۱-۲۲ و ۵.۸  گل در هر ۱۰۰ ضربه در ۲۰۲۲-۲۳ . در شرایطی که بالاترین نرخ آن‌ها تا پیش از حضور جوور مربوط به سال ۲۰۱۷-۲۰۱۸ بود با متوسط ۴.۴ گال روی هر ۱۰۰ کرنر.

یکی از ۱۳ گلی که فصل گذشته روی کرنر در لیگ به ثمر رسید، مربوط به پیروزی ۳-۲ آرسنال مقابل منچستریونایتد در امارات بود. وقتی که آن‌ها با کمک بازیکنی که روی تیر دو می‌ایستاد موفق شدند دروازه یونایتد را هدف بگیرند. پس می‌شد حدس زد که امسال هم هدف قرار دادن تیر دورتر یونایتد یکی از ایده‌های اصلی جوور باشد. آرسنال در بازی این فصل در امارات کرنرهای زیادی زد.در چندین ضربه، ترکیب هجومی آرسنال به سمت تیر دوم منحرف می‌شد و فقط ویلیام سالیبا (دایره قرمز) نزدیک تیر اول بود. در تمام این ضربات بازیکنی که تقریبا از سوی هیچکدام از مدافعین یونایتد یارگیری نشده بود مرد شماره ۴۱ آرسنال بود. به دایره زرد رنگ توجه کنید!

ساختار دفاعی یونایتد شامل چهار بخش نزدیک تیر یک بود، یک بازیکن (آنتونی شماره ۲۱) برای مقابله با پاس کوتاه احتمالی، کریستین اریکسن که فضای مرکز محوطه را به صورت منطقه‌ای پوشش می‌داد، سه بازیکن که با دایره‌های سفید مشخص شده‌اند یعنی آرون فن-بیساکا، آنتونی مارسیال و لیساندرو مارتینز در مرکز حملات احتمالی بازیکنان آرسنال و دیوگو دالوت چسبیده به تیر دو. بازیکنانی که فن-بیساکا، مارسیال و مارتینز مامور یارگیری مستقیم آن‌ها شدند سالیبا، کای هاورتز و گابریل بودند بازیکنانی که تا قبل از تعویض‌های آرسنال در اواخر نیمه دوم تقریبا روی تمام ضربات کرنر در محوطه یونایتد با همین فرم هجومی حضور داشتند.

با وجود چندین بازیکن که از تیر دورتر شروع به حرکت می‌کردند، به نظر می‌رسد ایده آرسنال این بوده که از فرار بازیکنان به سمت تیر نزدیک به عنوان یک تاکتیک فریبنده استفاده کند. به موقعیت دکلن رایس توجه کنید! او در تمام ضربات کرنر آرسنال موقعیت خود را حفظ کرده. او دقیقا قبل از زدن ضربه خود را به لبه محوطه شش قدم می‌رساند و در عین حال مطمئن می‌شود فاصله بین خودش و دالوت را حفظ کرده. در همین حال، دونده‌های تقلبی آرسنال (دایره قرمز) این فرضیه را در ذهن مدافعین یونایتد شکل می‌دهند که نقشه هدف قرار دادن تیرک نزدیک است، هاورتز و گابریل که اتفاقا سر زن‌های قابلی هم هستند مدافعین مستقیم خود را به سمت تیر یک می‌کشانند.

در این صحنه، سانتر گابریل مارتینلی درست به سمت تیر دو نمی‌رود و توسط آندره اونانا دفع می‌شود.

چهار دقیقه بعد، دوباره همین تاکتیک را اجرا می‌کند. مدافعین یونایتد با بازیکنان سر زن آرسنال به سمت تیر نزدیک کشیده می‌شوند به حرکت سالیبا، هاورتز و گابریل توجه کنید: درست مثل کرنر قبلی!

و کرنر بعدی: بن وایت، ادی انکتیا، رایس، هاورتز و گابریل در ابتدا نزدیک تیر دور قرار می‌گیرند در حالی که بوکایو ساکا در حال آماده شدن برای زدن ضربه است…

… و حرکت کلیدی با فرار هاورتز و گابریل (دایره‌های قرمز) شروع می‌شود، که طعمه خود را به سمت تیر نزدیک می‌کشند. مارسیال و مارتینز همراه آن‌ها می‌روند، و در این روند فضایی برای رایس نزدیک تیر دورتر خالی می‌شود. توجه به این نکته مهم است که موقعیت اولیه رایس در خارج از محوطه شش قدم او را از دالوت دور نگه می‌دارد…

در اینجا مشخص می‌شود که انگار هدف اصلی آرسنال نه گابریل یا هاورتز بلکه رایس است، ضربه سر رایس از بالای دروازه به بیرون می‌رود…

گل دوم آرسنال دقیقا از همین الگو پیروی می‌کند: قرار دادن چند بازیکن به سمت تیر دورتر، قبل از اینکه مهاجمان کاذب فضا را برای رایس خالی کنند که موقعیت خود را به سمت لبه منطقه شش قدم حفظ کرده.

در مورد آرسنال، این فرم یکسان است اما این بار با توجه به تعویض‌های انجام شده از بازیکنان دیگری برای اجرای نقشه استفاده می‌کند. گابریل ژسوس جایگزین انکتیا می‌شود و تومیاسو نقش هاورتز را به عهده می‌گیرد و گابریل و رایس نقش خودشان را بازی می‌کنند.

وقتی که ساکا دستش را بلند می‌کند، تومیاسو به سمت تیر یک می‌رود، گابریل و ژسوس از تیر دوم دور می‌شوند تا فضا را برای رایس خالی کنند. ساکا تیر لبه شش قدم را هدف قرار می دهد: به سمت تیر دوم  و دور از دالوت…

… و رایس به سمت لبه منطقه شش قدم حرکت می‌کند. قبل از اینکه بازیکن هدف سانتر ساکا را دریافت کند، نقش تومیاسو، ژسوس و گابریل مشخص است: دویدن تومیاسو، رشفورد (دایره سفید) را از تیردو دور می‌کند، فرار ژسوس این فرضیه را میان مدافعین یونایتد ایجاد می‌کند که آرسنال ممکن است منطقه مرکزی را هدف قرار دهد، و یارگیری با گابریل از طرف جانی ایوانز به رایس اجازه می‌دهد بدون فشار سانترساکا را دریافت کند…

مصاحبه رایس بعد از بازی: “من در نیمه اول یک فرصت داشتم، فکر می‌کنم روی کرنرها یک تهدید دائمی بودیم. و در پایان، بله من گل زدم.”

به نظر می‌رسد اضافه شدن هاورتز و رایس – دو نفر از بهترین بازیکنان لیگ در کرنرهای هجومی در فصول گذشته – می‌تواند آن‌ها را همچنان روی ضربات ایستگاهی خطرناک نگه دارد.

شاید خنده دار باشد که چطور بعضی وقت‌ها شرایط باعث می‌شود در زمان مناسب با آدم مناسب ملاقات کنیم. دیدار آرتتا با جوور چند سال پیش سرنوشت تازه‌ای برای هر دو رقم زد. و حالا ملاقات رایس با آن توپ نزدیک شش قدم یونایتد شاید شروع مسیر تازه‌ای باشد…

توضیح: همه عکس ها از وب سایت اتلتیک برداشته شده است.