بخش چهارم: لیورپول، لوتون تاون، منچسترسیتی، منچستر یونایتد، نیوکاسل، ناتینگهام فارست
لینک قسمت‌های قبلی:
خرید ملک، معدن، تبلیغات/ مالکان تیم ها از کجا پول در می‌آورند؟
از شرط‌بندی تا بانکداری / مالکان تیم‌های لیگ برتر از کجا پول در می‌آورند؟
ازدواج با ثروتمندان، فروش دستمال توالت و کود شیمیایی: مالکان تیم ها در لیگ برتر چگونه پول در می‌آورند؟
لیورپول: از دانه سویا تا تجارت جهانی
گروه ورزشی فن وی در بوستون در سال ۲۰۱۰ لیورپول را به قیمت ۳۰۰ میلیون دلار خریداری کرد. سرمایه‌گذاری این باشگاه در حال حاضر بیش از ۱۰ برابر ارزش آن است. آنها، پیروزی‌های میدانی را با موفقیت تجاری در سراسر جهان ترکیب می‌کنند.
دو بنیانگذار FSG جان دبلیو هنری و تام ورنر هستند. ورنر پول خود را به عنوان مدیر یک شبکه تلویزیونی و با تولید برنامه‌های مشهور جهانی به دست آورد. او که از طرفداران همیشگی بیسبال بوده، در سال ۱۹۹۰ به عنوان بخشی از گروهی که سن دیگو پدرس از MLB را خریداری کردند، شروع به سرمایه‌گذاری در ورزش کرد.
هنری در یک خانواده روستایی بزرگ شد و پس از کسب درآمد چشمگیر در زمینه کشت دانه سویا، پول خود را صرف امور مالی کرد. او در سال ۱۹۸۱ پس از ابداع یک “سیستم تجارت جدید” که از الگوهای قیمتی خاصی برای خرید و فروش کالا و سایر سرمایه‌گذاری‌ها پیروی می‌کرد، شرکت JW را تاسیس کرد. این شرکت در سال ۲۰۱۲، مدت‌ها پس از میلیاردر شدن هنری، مدیریت سرمایه را متوقف کرد.
دیگر جواهر چشمگیر در سبد سرمایه FSG، باشگاه بوستون رد ساکس در MLB است. این گروه همچنین سرمایه‌گذاری‌هایی در مسابقات اتومبیلرانی NASCAR و باشگاه فوتبال المپیک مارسی دارد. هنری همچنین صاحب روزنامه بوستون گلوب و همسرش لیندا پیزوتی هنری مدیر آن است.
از شرکای کوچک FSG می‌توان به لبرون جیمز، ستاره بسکتبال اشاره کرد که از سال ۲۰۱۱ مالک بخشی از لیورپول بوده و البته RedBird Capital Partners، یک شرکت سرمایه‌گذاری آمریکایی دیگر. در ماه فوریه، FSG با رد فروش کامل باشگاه به گمانه‌زنی‌ها پایان داد، اما امکان سرمایه‌گذاری جدید در قالب مالکیت اقلیت در لیورپول وجود دارد.
لوتون تاون: سرمایه‌های شخصی هواداران
از تیم‌های آلمانی اغلب به عنوان نمونه‌ای موفق از مالکیت و سهامداری طرفداران در باشگاه‌ها یاد می‌شود، اما مثال دیگری نیز وجود دارد. در یک شهر پر رفت و آمد با یک ساعت رانندگی به سمت شمال لندن! پس از جنجال‌ها، بی‌نظمی‌های مالی و کسر امتیاز در دهه اول قرن بیست و یکم، لوتون در سال ۲۰۰۹ به لیگ آماتوری انگلستان سقوط کرد، سقوط شرم آوری برای باشگاهی که یک دهه را بین سال‌های ۱۹۸۲ تا ۱۹۹۲ در لیگ برتر سپری کرد و فینال جام اتحادیه ۸۸ – ۱۹۸۷ را با پیروزی ۳ – ۲ مقابل آرسنال در ومبلی جشن گرفت.
آنها تنها چند ساعت تا خروج کامل از کسب وکار در سال ۲۰۰۸ فاصله داشتند تا اینکه توسط یک کنسرسیوم از طرف طرفداران باشگاه به نام “باشگاه فوتبال لوتون تاون ۲۰۲۰” با مسئولیت محدود نجات یافتند. در فوتبال انگلیس، بنیاد حامیان شهر لوتون مالک ۵۰ هزار سهم این شرکت است و حق وتو کردن تغییرات در مدیریت باشگاه را دارد.
این گروه بر پروتکل‌های مالی در مسابقات قهرمانی دسته دوم نظارت داشتند و صورت حسا‌های مرتبط با دستمزد بازیکنان و کادر فنی را به طور قابل توجهی پایین نگه داشتند تا باشگاه تراز مالی مثبتی داشته باشد. لوتون علیرغم نداشتن پشتوانه مالی کلان و در حالی که به صورت پایدار اداره می‌شد، با شکست دادن کاونتری سیتی در ضربات پنالتی در فینال حذفی چمپیونشیپ در ماه مه توانست به لیگ برتر صعود کند.
نبود یک حامی خارجی بزرگ کار را برای لوتون سخت خواهد کرد. ماندن در لیگی که حقوق و هزینه‌های نقل و انتقالات بسیار بالاتر از چمپیونشیپ است، رقابت را برای این تیم سخت خواهد کرد. اما همان طور که برنتفورد نشان داده است، می‌توان با بودجه محدود در لیگ برتر عملکرد خوبی داشت.
منچسترسیتی: ابوظبی و امپراطوری تجاری فوتبال
همین چند دهه پیش، سرزمینی که ثروتمندترین مالکان فوتبال انگلیس از آن پول در می‌آورند، بیابانی عمدتا خالی از سکنه بود که فرصت‌های اصلی کسب وکار در آن پرورش شتر،کشاورزی و غواصی برای مروارید بود. همه چیز در سال ۱۹۵۸ و زمانی که نفت برای اولین بار در ابوظبی کشف شد، تغییر کرد. هنگامی که امارات متحده عربی ۱۳ سال بعد مستقل شد، نفت واقعا شروع به پمپاژ کرد، درست قبل از اینکه قیمت جهانی آن پس از جنگ ۱۹۷۳ بین مصر و اسرائیل افزایش یابد.
ابوظبی یک پادشاهی مطلقه است، بنابراین این تحولات اعضای خانواده سلطنتی آن را بسیار بسیار ثروتمند کرده است – از جمله شیخ منصور که معاون نخست‌وزیر امارات متحده عربی است. ابوظبی و دیگر امارت‌های حوزه خلیج فارس اکنون می‌خواهند از فروش نفت فاصله بگیرند و از طریق درآمد سرمایه‌گذاری، تجارت، حمل و نقل و گردشگری و راه‌های دیگر کسب درآمد کنند. اما نفت هنوز از خاک این کشور خارج نشده است. شرکت ملی نفت ابوظبی سال گذشته حدود ۴۷۰ میلیون دلار سود کرد.
در سال ۲۰۰۸، خانواده سلطنتی تصمیم گرفتند از سرمایه‌گذاری‌های معمول خود صرف‌نظر کنند و منچسترسیتی را بخرند و سرمایه‌گذاری عظیمی را در این زمینه انجام دادند که منجر به اولین قهرمانی باشگاه در لیگ برتر در سال ۲۰۱۲ و چهار قهرمانی دیگر از آن زمان شده. این گروه با ایجاد شرکتی با عنوان (CFG)که مالک باشگاه‌هایی در سراسر جهان به عنوان بخشی از یک امپراتوری تجاری بزرگ است، جاه‌طلبانه وارد تجارت فوتبال شده است.
CFG تا سال ۲۰۱۵ به طور کامل در اختیار گروه سرمایه‌گذاری منصور بود تا اینکه چین مدیا کپیتال و گروه CITIC، یک شرکت سرمایه‌گذاری با حمایت دولت چین، ۴۰۰ میلیون دلار (۲۹۸ میلیون پوند) برای ۱۳ درصد سهام آن پرداخت کردند.
منچستر یونایتد: از تعمیر جواهر تا خرید مرکز تجاری
خانواده گلیزر در آمریکا در سال ۲۰۰۵ منچستریونایتد را به عنوان بخشی از یک خرید اهرمی خریداری کردند، قراردادی که به وسیله آن باشگاه با بدهی و درآمد به آرامی تراز می‌شد. این قرارداد، همراه با کاهش قابل توجه موفقیت در زمین بعد از دوران سرآلکس فرگوسن در دو دهه گذشته، منجر به نفرت عمیق در نیمه قرمز شهر منچستر شده است. اعتراض‌های هواداران با ظهور پیشنهادهای محرمانه سوپرلیگ در راس آنها، جان تازه‌ای گرفت.
مالکوم گلیزر مالکیت اولیه را رهبری کرد اما ۹ سال بعد درگذشت و امپراتوری خود را به فرزندانش واگذار کرد. گلیزر پدر، کار خود را با تعمیر جواهرات و ساعت در نیویورک آغاز کرد، سپس به املاک و مستغلات رفت، از خرید خانه و املاک تجاری شروع کرد و به خرید شبکه تلویزیونی و شرکت ساخت محصولات مراقبت‌های بهداشتی و در نهایت سهامداری در هارلی – دیویدسون رسید.
براساس گزارش فوربس، اولین شرکت متحد این خانواده امروز مالک بیش از ۶.۷ میلیون فوت مربع فضای مرکز خرید در سراسر آمریکا است. مهم‌ترین سرمایه‌گذاری آنها در حال حاضر، به غیر از یونایتد، خرید تیم تامپا بی بوکانرز در NFL است.
به عنوان بخشی از یک رویکرد آشتی جویانه اخیرا، جوئل گلیزر، مدیر اجرایی یونایتد، گفت که او پس از عذرخواهی از اشتباه خود در شکست مفتضحانه سوپر لیگ اروپا، برای فروش مالکیت بخشی از سهام باشگاه به هواداران آماده است. در همین راستا سر جیم رتکلیف به عنوان یک هوادار قدیمی یونایتد ۲۵ درصد سهام باشگاه را خرید. پیش‌بینی می‌شود اعضای این خانواده به خاطر سهم خود در یکی از قدرت‌های تجاری ورزش در جهان، سود هنگفتی به جیب بزنند.
نیوکاسل یونایتد: با تشکر از مناطق نفت خیز عربستان
آماندا استیولی در مصاحبه ای با اتلتیک در زمان خرید نیوکاسل در اکتبر ۲۰۲۱ گفت: “ما حقوق بشر را بسیار جدی می‌گیریم، اما شریک ما PIF است، نه دولت عربستان”. این ادعای قابل قبولی نیست. صندوق سرمایه‌گذاری عمومی و دولت عربستان به طور جدایی‌ناپذیری با هم در ارتباط هستند، همانطور که یاسر الرمیان، مدیرعامل PIF مرد دست راست محمد بن سلمان، حاکم سعودی است.
در حالی که PIF در بسیاری از شرکت‌ها سرمایه‌گذاری می‌کند، قرارداد نیوکاسل چیزی فراتر از سرمایه‌گذاری مالی معمولی است. این باشگاه رنگ سبز پرچم عربستان را در لباس خود گنجانده و گفته می‌شود در فصل آینده یک دیدار دوستانه برای تیم ملی این کشور در سنت جیمزز پارک ترتیب داده است. در مورد اینکه این پول مالکان این باشگاه در نهایت از کجا می‌آید، پاسخ این است که مانند منچسترسیتی از زیر زمین! عربستان سعودی بر روی ذخایر عظیم نفتی قرار دارد که این کشور را به طور فوق العاده‌ای ثروتمند کرده است. هر چند با نگاه به آینده آنها در تلاشند تا در حوزه‌های جدید از جمله ورزش نیز تنوع ایجاد کنند و دولت هم از لیگ برتر عربستان حمایت مالی می‌کند.
ناتینگهام فارست: غول کشتی‌سازی یونان
در تابستان ۲۰۱۷، اوانجلوس ماریناکیس فارست را از خانواده الحصاوی که اهل کویت بودند خرید. پس از یک دهه پرفراز و نشیب در نهایت در سال ۲۲ – ۲۰۲۱ این باشگاه پس از ۸ بازی از رده آخر به رده‌های بالای چمپیونشیپ صعود کرد و به لیگ برتر رسید، سپس تقریبا یک تیم کاملا جدید را به خدمت گرفت و به لطف نتایج خوب اخیرش توانست به طور شگفت انگیزی در لیگ برتر بماند.
و حالا سوال این است: این همه پول از کجا می‌آید؟ پاسخ این است: کشتی‌ها. ماریناکیس فرزند مالک بزرگترین کمپانی کشتیرانی و نماینده پارلمان یونان، با راه اندازی شرکت کشتیرانی Trading Corp که مالک ده‌ها تانکر و کشتی کانتینری است، وارد صنعت خانوادگی شد.
ماریناکیس به طور پیوسته کسب وکار خود را گسترش داده، شرکت‌های دیگر را تصاحب کرده و به چهره‌ای بزرگ در صحنه سیاسی یونان تبدیل شده است. او در شورای شهر پیرائوس در حومه آتن به عنوان یک چهره سرشناس که دنیای تجارت و سیاست را در دست دارد، کرسی گرفت. او همچنین صاحب چندین کانال تلویزیونی است، در دنیای رسانه و سرگرمی سرمایه‌گذاری کرده است.
او در یونان بیشتر به عنوان مالک باشگاه المپیاکوس که مقر آن در پیرائوس است، شناخته می‌شود، موفق‌ترین باشگاه این کشور با ۴۶ عنوان قهرمانی در لیگ داخلی.
یک پاسخ