آنالیز فوتبال از لیام تارمه

این جمله معروف سر الکس فرگوسن، سرمربی سابق منچستریونایتد است: «حمله بازی‌ها را برای شما می‌برد، دفاع شما را قهرمان می‌کند».

در این فصل، با آنالیز فوتبال آرسنال، باید کمی این جمله را تغییر دهیم: «حمله بازی‌ها را برای شما می‌برد، Rest Defence برای شما جام می‌آورد».

Rest Defence به ساختار دفاعی اطلاق می شود که در آن یک مدافع “استراحت” می‌کند (ایستا می‌ماند) در حالی که بقیه تیم در حال حمله هستند. این اصطلاح در آنالیز فوتبال از  کلمه آلمانی Restfeldsicherung و هلندی Restverdediging گرفته شده است که به معنای واقعی کلمه در هر دو مورد به عنوان “دفاع باقی مانده” ترجمه می‌شود.

در واقع ما داریم درباره موقعیت دفاعی حرف می‌زنیم که تیم‌ها برای ضدپرس در شرایطی که توپ را در اختیار ندارند از آن استفاده می‌کنند.

آنالیز فوتبال: ضدحمله، ریسک بازی مالکانه

از آنجایی که میکل آرتتا، آرسنال را برای تسلط بر بازی‌ها و بازی در قلمرو حریف طراحی کرده، ضد حملات علیه آرسنال به طور فزاینده‌ای یک نقص تاکتیکی پرهزینه هستند. این مورد برای هر تیمی با مالکیت بالا صدق می‌کند. مشکل خاص آرسنال نیست. اما آن‌ها قهرمانی فصل گذشته را با دریافت گل روی یک ضدحمله خارج از خانه مقابل ناتینگهام فارست به سیتی تقدیم کردند.

مارتین اودگارد بعد از بازی آرسنال و برنتفورد در روز شنبه گفت: « همه در مورد اینکه ما با توپ چکار می‌کنیم حرف می‌زنند. اما وقتی به مدل ضدپرس ما نگاه کنید، متوجه می‌شوید که برای حریف شرایط بسیار سخت است. من قبلاً آن طرف بودم. تلاش برای فرار از دفاع عمیق زمانی که تحت فشار هستید بسیار دشوار است.»

داده‌های سبک بازی آرسنال نشان می‌دهد که اودگارد به چه چیزی اشاره می‌کند.  در نمودار زیر روند صعودی آرسنال تحت نظر آرتتا را از نظر مالکیت و  پیشگیری از شانس ضدحمله در خط بالا ببینید. در مجموع، این‌ها نشان می‌دهند که چگونه آنها در حفظ توپ در زمین حریف و بعد در خنثی کردن ضدحمله وقتی توپ را از دست می‌دهند، نخبه شده‌اند.

چیزی که آرسنال دوست دارد

آرتتا حملات انعطاف پذیر، با چرخش فراوان توپ در زمین را دوست دارد. اما در پیاده‌سازی این الگو ثبات ساختاری وجود دارد.

آرسنال فصل گذشته با ساختار تاکتیکی ۵-۲-۳ بازی می‌کرد. یک مدافع کناری را در عمق قرار می‌داد و یکی به سمت مرکز حرکت می‌کرد. در فصل ۲۰۲۳-۲۴ اما آنها بیشتر با تاکتیک ۵-۳-۲ بازی می‌کنند.

حالا بیایید سری به بازی این هفته مقابل برنتفورد بزنیم. بن وایت صاحب توپ است. همه ۲۰ بازیکن داخل تصویر در یک سوم دفاعی برنتفورد قرار دارند. در مجموع، آرسنال بیش از ۴۵ متر عرض و ۱۸ متر طول برای بازیسازی ندارد.  فاصله بین بازیکنان کم است، بنابراین آنها باید با پاس‌های کوتاه ارتباط برقرار کنند. آرسنال بازیکنانی در اطراف توپ برای ضدپرس دارد. این فشردگی و نزدیکی به بازیکنی که توپ را در اختیار دارد ضروری است.

مزیت ۵-۳-۲ در این است که هر دو مدافع کناری به بازیکن پیووت یا محوری تیم، جورجینیو، نزدیکتر هستند. این کار ضدپرسینگ را آسان‌تر می‌کند. اما در عین حال مدافعان کناری را در موقعیتی قرار می‌دهد که بازی را به وینگرها متصل نگه دارند. یا حرکات اورلپ کنار خط انجام بدهند. در بازی‌هایی مانند برنتفورد که وینگرهای آرسنال اغلب با یک تیم فشرده روبرو می‌شوند داشتن چنین قابلیتی ضروری است.

ریسک؟ حرکت دادن یک بازیکن بیشتر به جلو، فضای پشت و بیرون را خالی می‌کند. ضدپرس باید کامل باشد، در غیر این صورت حریفان می توانند راحت ضد حمله بسازند. داشتن مدافعان میانی بلندقد و تنومند برای دفاع در حرکات یک به یک کلیدی است. گابریل و به طور خاص ویلیام سالیبا، توانایی فوق العاده‌ای در مصاف‌های یک در مقابل یک دارند. کمی جلوتر، درست است که جورجینیو به لحاظ فیزیکی بازیکن تنومندی نیست اما از نظر فنی و تاکتیکی  و البته بازیخوانی به اندازه یک پیووت کلاس جهانی خوب است.

هانری: برنده مشخص است!

در برنامه دوشنبه شب اسکای اسپورت، زمانی که آرسنال ۶-۰ در خارج از خانه مقابل شفیلدیونایتد پیروز شده بود، جیمی کرگر و تیری آنری تاکتیک آرسنال را پس از بازی بررسی کردند. هانری درباره اینکه سالیبا در مقابل اولیور مک برنی، مهاجم شفیلد چطور دفاع کرد گفت: «همه ما می‌دانیم چه کسی برنده این دوئل است.»

روز شنبه، سالیبا در مقابل ایوان تونی قرار گرفت. یکی از سخت‌ترین و تنومندترین مهاجمین لیگ برتر برای دفاع کردن. سالیبا در این نبرد نیز پیروز شد. در یک مورد در نیمه اول و در یک دوئل، سالیبا با شانه به تونی ضربه زد. تونی به زمین افتاد و در میان تشویق ایستاده برخی از هواداران سالیبا توپ را جمع کرد.

در طول بازی شنبه بارها و بارها ، ۲۰ بازیکن داخل زمین (بجز دروازه‌بان‌ها) در یک سوم هجومی آرسنال قرار گرفتند و گابریل و سالیبا به شدت بالا آمدند. این فشردگی شامل مهاجمان برنتفورد هم می‌شد. آنها کاملا عقب می‌آمدند و این مساله زمان و فضای لازم برای بازیسازی را در هنگام بازپس‌گیری توپ از بازیکنان آرسنال کاهش می‌داد. در برابر آرسنال عملا تیم‌ها مجبور می‌شوند تعدد خطوط خود را از بین ببرند. آنها سعی می‌کنند دریبل بزنند، یا مجبورند توپ را بلند برای تک مهاجم بفرستند و سعی کنند این طوری تحت پرس مدافعین اوضاع را حفظ کنند.

تمام روند بازیسازی گل اول آرسنال تقریبا در نیمه زمین برنتفورد انجام شد.حرکت آنها سه بار شکست خورد. اما سالیبا در هر سه موقعیت توپ را پس گرفت. در نهایت خود او بود که بازیسازی را شروع کرد.

آمدن وایت به وسط، امتیازی بود برای برابری با مهره‌های برنتفورد در تاکتیک ۲-۳-۵. این کار او عملا فضای بیرونی خط میانی را در سمت راست برای آرسنال باز می‌کرد. جورجینیو هم توپ را به وایت پاس داد و او  بوکایو ساکا را پیدا کرد.

در ادامه حرکت، وایت در لبه محوطه جریمه در موقعیت خالی قرار گرفت، چون ویتالی یانلت به همراه لوئیس پاتر ساکا را پرس کرده بودند.

سانتر وایت برای دکلن رایس که وارد محوطه می‌شود بسیار دقیق است. توپ او با ضربه سر از مارک فلکن می‌گذرد و نتیجه را ۱-۰ می‌کند.

چطور یک مدافع حریفش را می‌کشد

سانترهایی مانند این بسیار پرریسک هستند. به خصوص در مقابل تیمی مثل برنتفورد که با سه مدافع میانی بازی می‌کند. نگاه کنید که چطور گابریل و جورجینیو به تونی و یان ویسا نزدیک می‌شوند تا اگر مدافعین برنتفورد توپ را برگرداند، جلوی ضدحمله را بگیرند.
آنالیز فوتبال به ما می‌گوید آرسنال به ندرت توپ را در فضاهای مرکزی پشت محوطه جریمه حریف از دست می‌دهد. در مقابل برنتفورد، آنها به جای ارسال توپ از کنار زمین، پاس‌های چیپ به پشت سر مدافعین را انتخاب کردند.

جورجینیو مظهر این کار بود. اکثر پاس‌های او کوتاه بودند. در نیم‌فضاها برای مدافعان کناری یا شماره ۸. اما او اغلب بازیکنی بود که سعی می‌کرد قفل خط دفاع ۵ نفره برنتفورد را با پاس‌های چیپ به پشت آنها بشکند.

راز تعویض‌های دقیقه ۷۰

آنالیز فوتبال نشان می‌دهد وقتی که آرسنال این طور به صورت موج‌های پیاپی حمله می‌کند یک جور اثر خستگی مرکب در دفاع در برابر آنها به وجود می‌آید. این در میزان گل‌های دیرهنگام تیم آرتتا مشخص است. ۱۶ گل بعد از دقیقه ۷۵ در این فصل! فقط لیورپول با ۲۴ گل بهتر از آنها بوده. این آمار،  عمق نیمکت آنها را هم نشان می‌دهد.

این مسیر با گل پیروزی آنها در دقیقه ۸۶ از روی سانتر بن وایت و گلزنی کای هاورتز دوباره تکرار شد.

قبل از آن آرتتا تعویض‌هایی انجام داده بود. او در دقیقه ۷۹ سمت چپ خود را کاملا عوض کرد. ریس نلسون به جای لئاندرو تروسارد و الکساندر زینچنکو به جای جاکوب کیویور. اما ساختار ترکیبی تیم هم بعد این تعویض‌ها تغییر کرد. ۲۰ دقیقه مانده به انتهای بازی، او گابریل ژسوس را جایگزین جورجینیو کرد. یک مهاجم اضافی در خط حمله.

این باعث شد آرسنال در نیمه برنتفورد با ترکیب ۶-۱-۳ بازی کند. عکس را ببینید!

آنالیز فوتبال برای گل دوم و نقش Rest Defence

اودگارد سانتر می‌کند، کریستوفر آیر آن را برمی‌گرداند، اما توپ مستقیماً به اودگارد برمی‌گردد. شماره ۸ آرسنال با سر به وایت اشاره می‌کند. همه اینها در حالی است که سالیبا خارج از محوطه به هر حال به تونی نزدیک است. برای وقتی که توپ احیانا به او برسد.

وایت و اودگارد مدام با هم پاسکاری می‌کنند و در نهایت وایت پاس گل دوم را ارسال می‌کند. به سالیبا دقت کنید! او و رایس با تونی و نیل موپی نزدیک به محوطه جریمه یارگیری کرده‌اند. برنتفورد گل خورده اما حتی اگر توپ را برمی‌گرداندند، باز هم از آن منطقه بیرون نمی‌آمد.

این یک اعتبار برای Rest Defence آرسنال است. آنها در این فصل تنها دو گل در ضدحمله دریافت کرده‌اند که آخرین آنها در سپتامبر برابر منچستریونایتد بود.

Rest Defence آنها در حال حاضر تقریبا غیرقابل نفوذ به نظر می‌رسد. این اسلحه دست کم گرفته‌شده‌ترین سلاح در تاکتیک‌های آرسنال است.

در مگ‌تراپی، بیشتر بخوانید:
آنالیز فوتبالی منچسترسیتی چلسی: چطور گواردیولا در زمین خودش متوقف شد؟

ویدیوی برنامه فوتبال۱۰۸۰ با اجرای ایمان جلیلی که درباره همین تاکتیک به زبان ساده توضیح داده را از اینجا ببینید: