آنچه که لیگ برتر انگلیس را از سایر لیگ‌های اروپایی متمایز می‌کند، نه تنها قدرت مالی بی‌نظیر آن، بلکه توانایی آن در استفاده از این قدرت برای ایجاد یک لیگ پویا، رقابتی و جهانی است. این لیگ نه تنها به عنوان الگویی برای سایر لیگ‌ها، بلکه به عنوان نیروی محرکه‌ای برای توسعه و تحول فوتبال در سراسر جهان مطرح است
تنها چند هفته از فصل باقی مانده است و همه چیز در لیگ‌های سراسر اروپا هیجان انگیز، اعصاب خرد کن و دیوانه کننده می‌شود.
چه تیمی قهرمان می‌شود؟ چه تیمی قرار است سقوط کند؟ چه کسی قرار است برنده لیگ قهرمانان باشد؟ چه کسی قرار است از تمام کردن لیگ زیر چلسی رنج ببرد؟
همه اینها با هم ترکیب می‌شوند و زمانی آشفته و اغلب گیج کننده ایجاد می‌کنند. بنابراین برای کمک به درک همه چیز، در این مطلب چند عبارت انگلیسی وجود دارد که قرار است در هفته‌های آینده زیاد بشنوید…
آرسنال بعد از ۴۱ دقیقه همچنان با بورنموث مساوی است و این ناامیدکننده است. آنها برای حفظ فشار روی منچسترسیتی، به برد نیاز دارند.
کای هاورتز که چند باری در فضاهای خالی پشت مدافعان بورنموث فرار کرده دوباره این کار را انجام می‌دهد. او داخل محوطه جریمه می‌رود تا به پاس مارتین اودگارد برسد. هاورتز از قسمت بیرونی کفش پای چپ خود استفاده می‌کند تا توپ را از دروازه‌بان بورنموث مارک تراورز دور کند. درست قبل از اینکه آن پا را دوباره روی چمن بگذارد تراورس نمی‌تواند از برخورد با پای راست هاورتز اجتناب کند و تماس اتفاق می‌افتد.
هاورتز پس از بازی گفت: «من تماس را احساس کردم و پایین آمدم. برای من، این یک پنالتی است.»
هوادران نیوکاسل شعار معروفی دارند که می‌گوید: “وقتی سقوط کردیم به ما خندیدی، اما حالا کی می‌خنده؟”. نکته این است که نیوکاسل دیگر باشگاهی پر از تصمیمات دیوانه‌وار نیست. همان تیمی که دو بار در دوران مالکیت مایک اشلی به دسته پایین‌تر سقوط کرد. اتفاقی که آن زمان برای کلاغ‌ها و طرفدارانشان کاملاً عذاب آور بود و برای بقیه بسیار سرگرم کننده!
این چیزی است که ما به اندازه کافی در نظر نمی‌گیریم. همه، در این برهه حساس فصل چانه‌هایمان را نوازش می‌کنیم و میزگردهای تخصصی برگزار می‌کنیم درباره اینکه کدام تیم قهرمان لیگ برتر می‌شود و هی وسطش خمیازه می‌کشیم.
اگر ماهیت رقابتی ورزش را تحسین می‌کنید، اگر روندها و پله پله ساختن‌ها برایتان مهم است، پس احتمالا قهرمانی آرسنال در این فصل پرمیرلیگ برایتان عالی و ارزشمند خواهد بود! پاسخ یک هوادار فوتبال: هههههههههههههههههههههههههههههههههههههه، اونا این فصل هم قهرمانی رو از دست می‌دن!
این جمله معروف سر الکس فرگوسن، سرمربی سابق منچستریونایتد است: «حمله بازی‌ها را برای شما می‌برد، دفاع شما را قهرمان می‌کند».
در این فصل، با آنالیز فوتبال آرسنال، باید کمی این جمله را تغییر دهیم: «حمله بازی‌ها را برای شما می‌برد، Rest Defence برای شما جام می‌آورد».
Rest Defence به ساختار دفاعی اطلاق می شود که در آن یک مدافع “استراحت” می‌کند (ایستا می‌ماند) در حالی که بقیه تیم در حال حمله هستند. این اصطلاح در آنالیز فوتبال از کلمه آلمانی Restfeldsicherung و هلندی Restverdediging گرفته شده است که به معنای واقعی کلمه در هر دو مورد به عنوان “دفاع باقی مانده” ترجمه می‌شود.
در واقع ما داریم درباره موقعیت دفاعی حرف می‌زنیم که تیم‌ها برای ضدپرس در شرایطی که توپ را در اختیار ندارند از آن استفاده می‌کنند.
واکنش‌های مربی‌ها در کنار خط یک جور پانتومیم است. اگر این را به خاطر بسپارید راه را اشتباه نخواهید رفت. در روز مسابقه، بسیاری از کارهایی که یک مربی انجام می‌دهد عمدی و تمرین شده است. این حرکات معمولاً برای رساندن پیامی، اغلب به بازیکنان و هواداران، و گاهی به مدیران و حتی گاهی اوقات به منتقدان از قبل طراحی می‌شود.
این به این معنی نیست که یورگن کلوپ یا پپ گواردیولا وقتی در بازی حساس لیورپول و منچسترسیتی به مصاف هم می‌روند، مشت‌هایشان را به هم می‌کوبند یا حرکات وحشیانه انجام می‌دهند، دارند آگاهانه تئاتر بازی می‌کنند. یا معنی‌اش این نیست که اگر میکل آرتتا از خط کنار برود و روی نیمکت بنشیند، آرسنال نمی‌تواند برنتفورد را شکست دهد. فوتبال درباره احساسات است و من مطمئن هستم که همه چیز واقعی است.
بازی‌های خارج زمین یا چیزهای دیگر، سخنان گواردیولا اغلب روشی جذاب برای ایجاد سروصدا کنار خط است. منچسترسیتی در ۱۶ بازی از ۱۸ بازی اخیر خود در همه رقابت‌ها پیروز شده است. سیتی با ترکیب بهترین بازیکنان ویرانگر یعنی ارلینگ هالند و کوین دی بروینه ه لوتون تاون را در جام حذفی در اواسط هفته نابود کرد.
با این اوصاف، نگرانی‌های دفاعی همچنان ادامه دارد. در حالی که سیتی در ماه مارس بین لیورپول و آرسنال در یک کشمکش سه جانبه برای قهرمانی قرار می‌گیرد، آزمون‌های سخت‌تری در راه است.
نبرد این فصل برای عنوان قهرمانی لیگ برتر اکنون بدون شک یک مسابقه سه اسبه است.
در ماه می، منچسترسیتی به رهبری پپ گواردیولا به اولین تیم تاریخ فوتبال انگلیس تبدیل خواهد شد که چهارعنوان قهرمانی متوالی را کسب می‌کند. یا یورگن کلوپ دومین قهرمانی خود در لیگ برتر را قبل از جدایی از لیورپول کسب خواهد کرد. یا میکل آرتتا آرسنال را به اولین قهرمانی لیگ در دو دهه اخیر هدایت خواهد کرد.
هر نتیجه‌ای که رخ دهد، آنالیز فوتبالی نشان می‌دهد پیروزی به بازیکنی بستگی دارد که نقشی غیرعادی در این فصل ایفا کرده است.
چرخش فقط یک استعاره نیست چون یک پیوت در وسط زمین بازی می‌کند. آنها زمان زیادی را صرف دریافت توپ در فضاهای تنگ می‌کنند. و تصمیم می‌گیرند که توپ را به کدام سمت ارسال کنند. جهت چرخش آنها وقتی پاس به پایشان می‌رسد و حرکت بعدی روی سرنوشت هر دو تیم تاثیرگذار است. اگر در نمای تلویزیون این کار یک اتفاق معمولی به نظر می‌رسد، به این دلیل است که بسیاری از کارهای مهم قبل از اینکه بازیکن حتی توپ را لمس کند اتفاق می‌افتد.
در ۱۶ فصل اخیر لیگ برتر، به طور متوسط ۱۰.۷ کرنر در هر بازی زده شده است.
از آنجا که تیم‌های لیگ برتری به دنبال پیروزی‌های مختصر و مفید مقابل حریفان خود بودند، بهبود مهره‌های هجومی آنها در دستور کار قرار گرفت. این موضوع باعث شده تا زمان بیشتری به آموزش آنها در حوزه ضربات ایستگاهی اختصاص داده شود و تعداد متخصصان ضربات ایستگاهی در باشگاه‌ها افزایش یابد.
