دسته‌بندی: پست ویژه

برخی از کارکنان اسپرز هنگامی که برای شروع دوره جدید به ورزشگاه رسیدند، شگفت زده شدند و با کسی برخورد کردند که انتظار دیدنش را نداشتند، شبحی از گذشته تاتنهام: فابیو پاراتیچی، مدیر اجرایی سابق اسپرز، چهار ماه پس از اینکه به خاطر رسوایی‌های مالی و دریافت حکم محرومیت مجبور به استعفا شد. پاراتیچی در جایگاه مدیران نبود و به عنوان میهمان حضور نداشت. اما به نظر می رسید که خوشحال است، از قبل با طرفداران گرم گرفته بود، امضا می‌داد و برای عکس گرفتن در آفتاب ژست می‌گرفت.

و این یک چرخه تکراری است. به ازای هر استادیوم چشمگیری که در ۳۰ سال گذشته توسط باشگاه‌های انگلیسی ساخته شده، استادیوم دیگری نیز وجود داشته که نتوانسته فراتر از نقشه‌های معماران یا خیال پردازی‌های یک مالک باشد و هرگز ساخته نشده.

مانند رویای چلسی برای ساخت نیروگاه بادی و تصور یک استمفورد بریج جدید در کنارش. یا جابجایی پیشنهادی لیورپول به یک استادیوم جدید آینده نگرانه در استنلی پارک. اورتون سه پروژه مختلف را در کینگز داک، کرکبی و والتون هال پارک انجام داد تا در نهایت در براملی – مور داک، محل ورزشگاه جدید مورد انتظار آنها در فصل ۲۰۲۵ – ۲۶ کلنگ به زمین زده شد.

امیدوارم شما هم به اندازه من از خواندن این سری مطلب لذت ببرید، چون یادآوری این استوک‌های فوتبالی، آدم را به یاد ستاره‌های فوتبال و لحظه‌های ماندگاری که با این کفش‌ها خلق کرده‌اند می‌اندازد!
ما همچنین در سایت فوتبال‌تراپی، مشتاقانه منتظر خواندن خاطرات شخصی شما از کفش‌های فوتبالی هستیم.

و حالا این شما و این به یاد ماندنی‌ترین استوک‌های جهان فوتبال در دهه ۹۰ میلادی…

چند سال پس از این روند، با آنالیز استفاده پپ گواردیولا از فیلیپ لام و دیوید آلابا در بایرن مونیخ، روند حرکت مدافعین کناری  به میانه میدان شکل گرفت. همچنان گاهی اوقات از آنها به عنوان ” ‘inverted full-backs ” یاد می‌شود که مطمئنا درست نیست. نکته “معکوس کردن” وینگرها این بود که آنها به جای این که در موقعیت‌های مرکزی ظاهر شوند، در سمت مقابل پای غالب خود بازی می‌کردند. داوید سیلوا در سیتی همیشه در موقعیت‌های مرکزی زمین قرار می گرفت، اما شما او را وینگر معکوس نمی‌نامیدید.

جایی که گلد و سالیوان پول خود را از آنجا به دست آورده‌اند، فاصله زیادی با محیط زیبای ورزشگاه المپیک لندن دارد، جایی که وستهم بازی‌های خانگی خود را آنجا انجام می‌دهد. براساس گزارش ساندی تایمز، گلد کسب‌و‌کارش را با تولید عکس و مجلات پورنوگرافی آغاز کرد و تا اواسط دهه ۱۹۷۰ نیمی از بازار مجلات بزرگسالان بریتانیا را در اختیار داشت. در همین حال، گلد مالک آن سامرز، زنجیره‌ای از فروشگاه‌های بزرگسال، به همراه برادرش رالف بود. این افراد شریک شدند و روزنامه ساندی اسپورت را راه اندازی کردند، روزنامه‌ای که به خاطر عکس‌های بدون محدودیتش از مدل‌های معروف شناخته شد

دو بنیانگذار FSG جان دبلیو هنری و تام ورنر هستند. ورنر پول خود را به عنوان مدیر یک شبکه تلویزیونی و با تولید برنامه‌های مشهور جهانی به دست آورد. او که از طرفداران همیشگی بیسبال بوده، در سال ۱۹۹۰ به عنوان بخشی از گروهی که سن دیگو پدرس از MLB را خریداری کردند، شروع به سرمایه‌گذاری در ورزش کرد.

هنری در یک خانواده روستایی بزرگ شد و پس از کسب درآمد چشمگیر در زمینه کشت دانه سویا، پول خود را صرف امور مالی کرد. او در سال ۱۹۸۱ پس از ابداع یک “سیستم تجارت جدید” که از الگوهای قیمتی خاصی برای خرید و فروش کالا و سایر سرمایه‌گذاری‌ها پیروی می‌کرد، شرکت JW را تاسیس کرد. این شرکت در سال ۲۰۱۲، مدت‌ها پس از میلیاردر شدن هنری، مدیریت سرمایه را متوقف کرد.

برایتون امسال برای اولین بار در تاریخ خود به اروپا راه یافت و بزرگترین دلیل آن تونی بلوم است. بلوم، یکی از طرفداران پروپا قرص تیم، صدها میلیون پوند از ثروت شخصی خود را برای ساخت استادیوم امریکن اکسپرس برایتون سرمایه‌گذاری کرده است و موفقیت آنها را به شیوه‌ای هوشمندانه تضمین می‌کند و به آنها اجازه می‌دهد تا با باشگاه‌هایی رقابت کنند که صاحبان آنها جیب‌هایی به مراتب عمیق‌تر از او دارند.

برخی از داستان‌ها را ممکن است بدانید، مانند گلیزرها در یونایتد. اما داستان کسب ثروت خیلی از مالکان در تیم‌های لیگ برتری همچنان ناگفته مانده است. آنها از صنایع متنوعی مانند تولید و فروش کاغذ توالت و رسانه‌های بزرگ و از کشورهایی مثل عربستان سعودی تا یونان می‌آیند و تقریبا همه‌شان هم مرد هستند. برخی از آنها محبوب هستند و برخی دیگر منفور. بعضی از آنها ثروت شخصی زیادی را در باشگاه سرمایه‌گذاری کرده‌اند در حالی که برخی دیگر به دنبال راهی برای خروج سرمایه‌شان از باشگاه هستند.

در ۱۶ فصل اخیر لیگ برتر، به طور متوسط ۱۰.۷ کرنر در هر بازی زده شده است.

از آنجا که تیم‌های لیگ برتری به دنبال پیروزی‌های مختصر و مفید مقابل حریفان خود بودند، بهبود مهره‌های هجومی آنها در دستور کار قرار گرفت. این موضوع باعث شده تا زمان بیشتری به آموزش آنها در حوزه ضربات ایستگاهی اختصاص داده شود و تعداد متخصصان ضربات ایستگاهی در باشگاه‌ها افزایش یابد.